Golfsurfen in Canggu

Helaas het zit er alweer op... We zijn - na een lange reis - weer terug in Nederland. Het is voorbij gevlogen, maar we hebben het weer super gehad! Wat blijft het toch een mooi land, met lieve mensen en jawel... heerlijk eten. En wat zijn wij toch bevoorrecht dat we überhaupt de mogelijkheid hebben om te reizen!

Wat opvalt is dat er behoorlijk wat veranderd is ten opzichte van ons eerste bezoek zo’n 12 jaar geleden (helaas niet altijd in positieve zin). Maar dat kan natuurlijk niet anders. En daarnaast zijn we zelf ook anders gaan reizen. Waar we vroegen uren in een bus met locals gingen zitten en sliepen in hostels met enkel koud water. Pakken we nu een rechtstreekse taxi en slapen we in een gaaf kleinschalig hotel met regendouche haha. Beide vinden we overigens leuk en prima!

We waren gebleven in Canggu een uberhip surfdorpje op ongeveer een uur rijden vanaf het vliegveld (afhankelijk van het verkeer). Het is er helemaal hip and happening. Met super toffe eettentjes die er geweldig uitzien en waar je helemaal verantwoord vegan en healthy kunt eten. Daarnaast zijn er een aantal gave clubs zoals Old Man en la Brisa.

Vooral die laatste - een beachbar op Echobeach - is echt te gek! Je weet niet wat je ziet. Wij hadden nog nooit zo’n mooie tent gezien. Alleen al de wc’s zijn te gek, het toiletgebouw lijkt op een oud bootshuis met prachtige foto’s, glas in lood ramen en deuren en authentieke nautische details (niet van die goedkope reddingsboeien en opgezette meeuwen dus ;)).

Verder hebben ze in de tuin, vol met palmbomen, toffe zitjes in roeiboten gemaakt en is er een zwembad in het midden van de locatie. Naast verschillende verhogingen waar je kunt zitten en loungen, zijn er ook twee torens die lijken op een soort boomhut waar je kunt zitten en aan de voorkant op het strand kun je neerploffen op een zitzak in stijlvol kleurenpalet. Je kijkt je ogen uit!

Natuurlijk barst het er van de mooie mensen, waaronder langharige surferboys en dames in minuscule bikini’s. Heb mezelf nog nooit zo ‘un cool’ gevoeld als hier haha. Maar het is zeer vermakelijk om hier een drankje te doen (eten en drinken is er ook dik voor elkaar!) en een beetje rond te kijken. En dat is ook precies wat we de eerste dag gedaan hebben. Eerst heerlijk wezen lunchen en toen een lange strandwandeling gemaakt om te eindigen bij La Brisa voor een super lekkere cocktail. #thegoodlife

Zoals ik al eerder aangaf is Canggu vooral bekend als surfdorp en laat dat nu iets zijn wat al lang op ons verlanglijstje staat om een keer te doen, maar wat er nog nooit van gekomen is... Prima reden om daar nu eindelijk eens verandering in te brengen! En zo kwam het dat we de volgende middag (na eerst te hebben gelunched bij La Brisa, want ja die strandtent zat nu eenmaal vlak bij de locatie waar we wilde gaan surfen) met een surfboard onder onze arm en kriebels in de buik naar de waterlijn liepen. Spannend!!

Na wat uitleg was het tijd om op het droge te oefenen op peddelen en opstaan op de plank. Dat laatste valt nog niet mee om enigszins elegant te doen en dan waren we nog op het droge. Dat belooft wat voor straks dacht ik nog haha. Zo’n 10 minuten later mochten we al het water in en was het tijd voor het echte werk...

Eerst maar eens op het bord zien te komen om te pendelen. Gek genoeg viel dat vies tegen omdat je in eerste instantie toch minder stabiel ligt als je zou verwachten. Daarnaast ben je aan van alles en nog wat aan het denken en moet je opletten dat je geen golf op te kop krijgt. Vervolgens was het wachten op de eerste goede golf. We hadden allebei een privé instructeur die ons hierbij hielp en ons board vasthield tot het moment daar was om je vervolgens een zet te geven en heel hard ‘stand up, stand up’ te roepen!

Oké op goed geluk dan maar, daar gaan we. Poging 1 mislukte uiteraard gruwelijk een eindigde met een enorme plons in het water een golf op m’n kop, zout in m’n ogen en snot uit m’n neus. Helaas bracht Ruudje het er ook niet veel beter vanaf. Nog maar eens proberen dan. Dat ging alweer wat beter en bij poging 3 lukte het ons beide al om een stukje te blijven staan en kregen we aardig de smaak te pakken.

Uiteindelijk was het echt super tof om te doen en smaakt het zeker naar meer, maar vermoeiend is het wel. En goed voor de buikspieren haha. Die avond zijn we dan ook vroeg ons mandje ingedoken, nadat we ons laatste Indonesisch currietje in een mooie warong gegeten hadden!

Het laatste dagje hebben we doorgebracht op het strand, maar na de lunch werd het helaas noodweer met heel, heel, heel veel regen en onweer. Verplicht schuilen ik een strandtent en terug naar het hotel toen het eindelijk weer wat droger werd. Daarna snel een hapje eten en hup de taxi in, waarbij de chauffeur ons vertelde dat het overal helemaal vast stond en wel eens heel lang zou kunnen duren om op het vliegveld te geraken.

Maar dankzij Google maps en een ongelofelijke sluiproute via de meest onmogelijke straatjes kwamen we uiteindelijk keurig bijtijds aan en konden we onszelf eindelijk ontspannen. Want reken maar wat we met samengeknepen billetjes in de taxi gezeten hebben haha.

Tot zover mensen, dat was m weer! Op naar 2020... (maar nu eerst even genezen van een biekgriepje :( )

Nog meer Nusa Penida

Het wekkertje gaat weer vroeg deze ochtend. Na een pineapple pancake als ontbijt springen we in de auto. Vandaag laten we ons voor de verandering rondrijden over het eiland. Kijken of dat beter bevalt ;). Op naar Angel’s Billabong (goeie naam!) en Broken Beach! 

De afstanden hier zijn op zich niet zo gek groot, maar de wegen zijn slecht en daarnaast ook nog eens ontzettend smal. Zo smal dat twee auto’s elkaar net niet kunnen passeren zonder dat minimaal een van de twee met de banden de - meestal nogal ruige - berm in moet. Daarnaast lijkt het hier op een grote cartbaan vol bochten, die slingerend stijl omhoog en naar beneden lopen met diepe afronden ernaast. Dat alles zorgt ervoor dat we voortdurend in de remmen moeten, zo nu en dan met samengeknepen billen zitten in de hoop geen onverwachte tegenligger tegen te komen en niet echt opschieten. Maar hè het is vakantie en we dit in een auto - met airco! - op een tropisch eiland. So who cares?! 

Na ruim een uur rijden zijn we eindelijk op plaats van bestemming en daar zijn we zowaar als allereerste. Onze chauf is er zelf ook verbaasd over haha. Snel maar even een kijkje nemen dus nu het nog rustig is en voor de meute zich aandring!

De kust is hier ontzettend ruig met hoge kliffen waar het water snoeihard tegen de rotsen aanbeukt. Angel’s Billabong is een soort inham waarin bij laag water een natural pool ontstaat. Normaal gesproken mag je hier ook zwemmen, maar omdat er net twee Chinezen met een golf meegesleurd zijn de open zee op zit dat er vandaag helaas niet in. Bummer! Daarom lopen we verder naar Broken Beach. Maar niet voordat we onze chauffeur, een jonge gast van 22 die bij ons in het hotel werkt, nog even uitgebreid op de foto zetten. Het lijkt verdorie wel of hij hier zelf nog nooit geweest is ofzo haha. Hij wil zelfs mijn rugzak lenen voor op de foto. Waarom is mij een groot raadsel... Maar prima jouw feestje ;) 

Hadden we trouwens al gezegd dat het hier warm is? Volgens mij wel hè... Het is inmiddels 9 uur s morgens en licht bewolkt, maar het zweet loopt nu al in straaltjes naar beneden. De luchtvochtigheid is op dit moment zo hoog dat je maar een vinger hoeft te bewegen en je zweet al. Verder valt het qua regen de afgelopen dagen ontzettend mee. Waar we de eerste week nog wel eens een goeie tropische bui op ons dak kregen is er de afgelopen dagen amper wat gevallen. Benieuwd of dat zo blijft... 

Vanaf Angel’s Billabong lopen we door naar Broken Beach. Een prachtig strandje gelegen in een klif met een soort brug uitgehouwen in rots aan de voorkant. Hmmzzz waarschijnlijk heb je er geen beeld bij na deze cryptische omschrijving maar iets anders kan ik er niet van maken, dus daar laat ik het bij. Zag er mooi uit in ieder geval haha. 

Normaal gesproken kun je vanaf dit punt ook manta’s zien zwemmen in de zee. Helaas hebben we al gehoord dat deze er momenteel niet of nauwelijks zijn. Wat echt heel jammer is, want het plan was om te gaan snorkelen met deze enorme vissen... Schijnbaar hebben een hoop andere toeristen dit nieuws nog niet meegekregen want we zien een stuk of 10 bootjes in zee dopperen met een hoop snorkelaars in het water op zoek naar manta’s die er dus niet zijn... Vandaag hebben ze echter wel geluk want er komt een groep dolfijnen langs. We kunnen ze vanaf de klif zien rondzwemmen. Heel gaaf! 

In de middag rijden we naar Crystal Bay waar we zonder al te veel succes een poging doen om te snorkelen (geen rif te bekennen) en ff lekker chillen op het strand. Eind van de middag rijden we weer terug naar ons huisje. Daar beslissen we om, nu we niet met de manta’s kunnen snorkelen (een van de voornaamste redenen om naar Nusa Penida te gaan), we misschien beter een dagje eerder terug naar Bali kunnen gaan om daar om 2,5 dag door te brengen voordat we weer naar huis gaan. 

En zo komt het dat we deze ochtend om 9 uur op de boot zaten, om kwart voor 10 in de taxi en rond 11 uur in onze super de luxe B&B in Canggu aankwamen om hier nu kerst te vieren! MERRY CHRISTMAS EVERYBODY! 

Op naar Nusa Penida

Van het mooie Siladen op Sulawesi op naar het minstens net zo mooie Nusa Penida. Een eilandje op zo’n 40 minuten varen vanaf Sanur op Bali. Jaja mensen we hebben nu al vaker op bootjes gezeten als menig reis in het verleden... Overigens niet zozeer voor de lol - meer als noodzakelijk kwaad - hoewel het ons vooralsnog goed afgaat omdat de golven ons tot nu toe gunstig gezind zijn. Laten we hopen dat dat zo blijft :)

Het is kwart over 5 s morgens als de wekker gaat, maar we zijn allebei al een tijdje wakker. Slapen in dit hotel met kartonnen wandjes - terwijl er de hele nacht mensen lopen te spoken op de gang - was geen heel groot succes! Maar we zitten dicht bij het vliegveld en er staat een bed. Daar is dan verder ook zo ongeveer alles mee gezegd want echt sfeervol is dit ‘hell hole’ niet te noemen en onze zoektocht naar een gezellig etablissement gisteravond leverde ook weinig op haha.

Op naar het vliegveld. Bij het uitchecken krijgen we nog een breakfastbox to go mee, want het ontbijt start ‘pas’ om 6 uur en dan hopen wij al bij de incheckbalie te staan. Gauw even spieken wat erin zit... twee geroosterde boterhammen met - je raadt het nooit - hagelslag en een smiley erop gebrandmerkt. Dat vinden we dan weer wel heel sympathiek van dit hotel ;) Iets met een kinderhand haha.

Na onze vlucht is het weer tijd om onze onderhandelingsskills te beproeven en een betaalbare taxi te regelen naar de haven. En ook daar is het weer onderhandelen geblazen voor een ticket naar Nusa Penida. We ‘handje-klappen’ wat af hier haha. Snel nog even een echt ontbijtje erin en hup de boot op. Op weg naar het paradijs...

En een paradijsje is het hier zeker! Heel tof eilandsfeertje en prachtige omgeving. We zitten in een prima huisje op een goede locatie, waardoor we s avonds lopend op pad kunnen om een gezellig restaurantje uit te kiezen. Met een zwembad om eind van de middag in te plonzen en het stof van ons af te spoelen (want stoffig is het hier met al dat fijne stuifzand en verkeer op de weg). Fijn!

Vandaag zijn we een dagje op de scooter op pad geweest. Super leuk, maar wel doodvermoeiend. Links rijden, op de weg letten (sommige stukken zijn erg slecht!), navigeren en vooral niet vallen. Maar ondanks dat we niet zulke padvinders zijn, is het ons gelukt op plaats van bestemming te komen! Ik zeg het moet niet gekker worden haha.

Helaas is Nusa Penida inmiddels alles behalve onontdekt meer dankzij alle mooie plaatjes op social media en dus waren we niet de enige bij Kelingking beach (ook wel T-Rex Viewpoint). We zien zelfs gidsen in bomen klimmen om het perfecte plaatje van hun klanten te kunnen schieten. Gekkenhuis... Maar eerlijk is eerlijk het uitzicht is echt prachtig! Alleen mensen kinders wat is het heet. Echt niet normaal zo bloedverziekend warm als het is.

We hebben speciaal voor dit tripje schoenen meegenomen omdat je via een steile trap helemaal kunt afdalen naar het strand en dat pad niet echt ‘slipperproof’ is. Maar na een half uurtje afdalen zijn we pas op de helft. De zon blijft ondertussen ongenadig hard schijnen en we hebben nog amper water bij. Ook zien we de een na de andere uitgeput terug omhoog ploeteren met een verwilderde blik in de ogen en het zweet wat van hun afgutst. Daarom besluiten we op het punt waarop het trapje echt eng steil begint te worden om toch maar het zekere voor het onzekere te nemen en terug om te keren...

Jammer, maar met dit weer en zonder water en wat energierepen is het gewoon niet verstandig. Als we later zitten uit te dampen achter een koud drankje in de schaduw en we verhalen horen van mensen die out gaan op de trappen, ben ik ergens toch wel blij dat we teruggegaan zijn! Morgen weer een dag...

Genieten geblazen...

Wat een mooie dag vandaag! We zijn inmiddels een weekje onderweg en aangekomen op Sulawesi. We slapen in een niet al te groot, maar behoorlijk luxe resort op een klein eilandje dat Siladen heet. Het is hier heerlijk rustig! Een verademing na de drukte van Ubud...

De tweede dag in Ubud hebben we een bezoekje gebracht aan de lokale markt. Na een prima lunch (lieve mensen wat is het eten hier toch lekker!) zijn we een wandeling gaan doen door de groene rijstvelden waarmee Ubud omringd is. Helaas heeft het de laatste tijd behoorlijk geregend, waardoor ons pad ondergelopen was en we op een gegeven moment niet meer verder konden. Er zat niets anders op dan rechtsomkeert te maken en een andere afslag te nemen. Jammer!

Om te voorkomen dat we een tropisch buitje op ons dak zouden krijgen, zijn we uiteindelijk gestrand in Warung Sweet Orange. Na een verfrissend drankje was het gedaan met de regen en konden we onze weg vervolgen. Prima timing!

Die avond hebben we geweldig gegeten bij restaurant Uname. Lang leven TripAdvisor! Deze tent is pas zeven maanden open en ligt buiten Ubud, maar een bezoekje meer dan waard. Ga daar geen mensen! Het was echt heerlijk en na afloop werden we persoonlijk thuisgebracht door de manager, die van Indonesische afkomst was maar ook nog eens vloeiend Engels, Duits, Italiaans en Spaans sprak. Alles bij elkaar een prima dagje!

Eergister zijn we na een behoorlijk trip (2 uur taxi, 2 uur wachten op het vliegveld, 2,5 uur vliegen, 30 min taxi, 30 min boot) eind van de middag aangekomen op Siladen. Het is hier prachtig! Helaas wilde het weer gister alleen niet helemaal meewerken. We waren net een klein kwartiertje op expeditie om het eiland te gaan verkennen, toen het keihard begon te regenen en niet meer wilde stoppen. Met als gevolg dat we als twee verzopen katten met hangende pootjes weer terugkeerde bij het hotel. Soortje van jammer...

In de middag werd het pas weer droog en zijn we nog wezen snorkelen in het rif hier voor de deur. Even een beetje oefenen en onze eigen ‘gear’ uittesten. Best fijn om een verse snorkel te hebben, waar niet half de wereld in heeft lopen tuffen haha. Het rif hier is erg mooi met veel verschillende soorten koraal en vissen. Ongelofelijk wat er zich allemaal onder water afspeelt en tegelijkertijd vreselijk om te zien hoeveel plastic er in zee drijft en aanspoelt. Zo zonde!!! Er zijn plekken op het eiland waar er echt heel veel troep ligt...

Deze ochtend waren we al vroeg op. Om half 8 werden we opgehaald om op dolfijnenjacht te gaan! Yoeghee! Dus zeven uur ontbijten, een primatourtje erin en hup de boot op. Let’s go! De zon was ook van de partij, wat de feestvreugde zeker ten goede kwam ;). Da’s boffen! Verder zag de zee er heerlijk kalm uit. Maar schijn bedriegt, na een minuut of twintig varen zag ik Ruudje al wat wit wegtrekken rond zijn neus en van de voorkant van de boot naar de achterkant verplaatsen. Als dit zo door zou gaan, kon het wel eens een lange ochtend worden...

Gelukkig duurde het niet lang voordat we de eerste dolfijnen zagen, waardoor de motor uitging en we door het spiegelgladde water gleden en de opkomende zeeziekte langzaam wegtrok. Hallelujah! Vanaf dat moment was het genieten en dolfijnen spotten geblazen...

En wat een feest was dat! Zo nu en dan kwamen ze super dicht bij de boot om vervolgens met ons mee te zwemmen. Echt heel gaaf om te zien! Na 2 of 3 groepen met een stuk of 8 dolfijnen gezien te hebben, zijn we nog een stukje verder gevaren om vervolgens op een echt grote groep met zo’n 80 a 100 dolfijnen te stuiten. Zo tof! En al helemaal wanneer er zo nu en dan een een dolle bui had en hoog het water uit sprong. We konden er haast geen genoeg van krijgen.

Maar toch werd het op een gegeven moment tijd om verder te varen, want er stond vandaag ook nog een duik op het programma. Na gister, hier voor de deur van het resort, warm gedraaid te hebben was het nu tijd voor het echte werk. Snorkelen in Ubaken (een van de mooiste snorkelplekken ter wereld) met kans op het spotten van zeeschildpadden! Spannend...

En jawel hoor nog geen tien minuten in het water en de eerste schildpad werd al gespot. Ik kon mijn ogen haast niet geloven. Niet veel later werd ik door Ruud aangetikt omdat er vlak daarnaast nog eentje zwom. Op z’n dooie gemakje kwam hij voorbij kachelen. Wow, wow, wow!

Uiteindelijk zijn we ongeveer een uur in het water gebleven om te genieten van al dat moois. Zoals ik al eerder zei; wat een mooie dag! Wakker worden op een prachtige plek, zien dat ze zon schijnt en dan met je lief een enorme hoeveelheid dolfijnen spotten en met zeeschildpadden zwemmen. Love it!

Sunrise Filetour naar de Bromo

Zo, even bijtrekken aan het zwembad van ons verblijf in Ubud. Tijd om heel even te relaxen... Al turend over de groene rijstvelden denk ik terug aan afgelopen dagen. We hebben vannacht het klokje rond geslapen en dat was wel even nodig gezien de hoeveelheid slaap die we gehad hebben. Of beter gezegd het gebrek eraan haha.

Na een lange reis zijn we vrijdag aan het begin van de avond aangekomen in Jakarta. Omdat we verdomd weinig in het vliegtuig hebben geslapen zijn we na het eerste bordje fried rice (er zullen er ongetwijfeld nog vele volgen) direct ons bed in gedoken. De dag erna ging het wekkertje om half 7, omdat we na het ontbijt weer hup het vliegtuig in moesten. Op naar Malang!

Begin van de middag kwamen we aan in een prima guest house, waarna we een hapje gegeten hebben bij - zo bleek achteraf - een van de beste restaurants in de stad. En ik moet zeggen naast dat het er heel tof uit zag, smaakte het inderdaad ook nog eens heerlijk! Daarna snel op zoek naar een bureautje om onze tour naar Bromo te regelen voor diezelfde avond. Dat bleek nog niet zo makkelijk. Maar het is uiteindelijk wel gelukt. Thank God, want dat was onze enige reden om naar Malang te komen en een dag later moesten we alweer op het vliegtuig zitten. Ik heb dus niet echt overdreven toen ik zei dat we de eerste paar dagen een strak schema hadden ;)

Diezelfde nacht ging de wekker om half 12, omdat we om half 1 s nachts opgehaald werden voor onze Sunrise Bromo Tour. Gelukkig waren we toch nog niet van onze jetlag af en is het in Nederland zeven uur vroeger. Dat maakte het opstaan iets gemakkelijker.

We hadden gelezen dat het flink koud zou worden en waren dus op van alles berekend, maar het bleek achteraf reuze mee te vallen. Hoewel alle Aziaten die dezelfde tour deden daar duidelijk anders over dachten aan hun dikke donsjassen, warme mutsen en gebreide wanten te zien. LOL!

Op elkaar gefrot in de jeep gingen we samen met nog 3 andere op pad. Door het donker crossend langs stijle helingen en over ruige vlaktes. Het duurde niet lang voordat we de eerste andere jeeps zagen. We hadden al gehoord dat het in het weekend vrij druk zou zijn met locals die dezelfde trip doen. Gelukkig had onze chauf er lekker de vaart in en niet lang later lagen we op kop en zagen we enkel nog wat lichtjes in de verte achter ons. Mooi dachten we... dan hebben we straks, als het inderdaad druk is, in ieder geval een goed plekje! #wishfullthinking

Je voelt hem al aankomen. Ineens bleek het toch echt nodig om een rookpauze in te lassen volgens de chauffeur van de andere jeep die van het zelfde bureautje was en dus stonden we ineens tien man sterk in het donker te wachten op twee gidsen die ruim een kwartier nodig hadden om te roken. Ondertussen zagen we voor onze ogen de ene naar de andere jeep passeren. Weg voorsprong! Why?

Net toen we wilde gaan informeren of het niet eens tijd werd om door te gaan, zat de pauze er blijkbaar op en sprongen we weer in de jeep. Vanaf daar reden we zo ongeveer recht de file in en was het achteraan aansluiten. We hebben in ons leven nog nooit zoveel jeeps gezien. Ik denk dat het er serieus minimaal 1000 waren. Voor ons, achter ons, naast ons... overal jeeps. En deze zaten allemaal vol met locals, want het aantal toeristen dat we gezien hebben was op twee handen te tellen.

Na ruim 3,5 uur rijden en vooral veel stil gestaan te hebben, kwamen we uiteindelijk aan op plaats van bestemming. Hehe eindelijk even de benen strekken! Na nog geen 10 minuten lopen werden we een piepklein stalletje ingestuurd om op van die befaamde kleine plastic krukjes plaats te nemen die je overal in Azië ziet. Huh?! Wat nu weer? We gaan toch een stukje klimmen om vervolgens bij zonsopkomst de Bromo te bekijken? Alles op z’n tijd blijkbaar. En nu was het dus tijd voor een warm drankje en gebakken banaan. Ook niet verkeerd haha.

Na wat een eeuwigheid leek te duren, mochten we dan eindelijk verder. We waren klaar voor de klim. Welke klim precies weet ik niet, want nog geen 10 minuten wandelen verder werden we op een plateau gezet en werd er naar de overkant gewezen. In het donker zagen we de contouren van Bromo en de omliggende vulkanen. Gelukkig was het deze nacht niet al te bewolkt en hadden we dus redelijk zicht.

Een klein uurtje begon het steeds lichter te worden en kregen we steeds meer te zien. Uiteindelijk kwam langzaam de zon op en bijna gelijktijdig begon het licht te regenen, waardoor we ook nog eens getrakteerd werden op een regenboog. Helaas liet de zon zich maar even zien om vervolgens achter de wolken te verdwijnen, maar toch hadden we het niet willen missen. Want eerlijk is eerlijk het uitzicht was adembenemend mooi zelfs met een paar honderd hijgende Aziaten in je nek ;)

Hup weer terug de jeep in en na een snel ontbijt terug in een nog langere file naar beneden. En daarna in colonne de vulkaan op om een kijkje te nemen in de krater. Jongens wat een poppenkast! We hebben serieus nog nooit zoveel mensen gelijktijdig bij een toeristische attractie gezien... De lol en vooral de magie was er wel een beetje behoorlijk af ondertussen. En dan helpt het gebrek aan slaap natuurlijk ook niet mee haha.

Uiteindelijk kwamen we na een hele lange nacht/dag ongeveer 12 uur later weer aan bij ons hotel, waar we nog net snel een kattenwasje konden doen en toen hup de taxi in moesten op weg naar het vliegveld van Surabaya. Snel eten, vliegtuig in, op naar Denpasar en toen nog zo’n 1,5 uur in de taxi naar Ubud. Reken maar dat we braaf waren tegen de tijd dat we bij ons hotel aankomen.

En daar zitten we dus nu. In Ubud in een eigen huisje met gedeeld zwembad met uitzicht over de rijstvelden. Geen verkeerde plek om even te relaxen en bij te slapen! Morgen zijn we nog een dag hier en daarna vliegen we door naar Sulawesi. Zin in! Op naar nog meer mooie avonturen...

Op naar Indonesië...

Het is weer aftellen geblazen! Nog een paar dagen en dan vliegen we met Emirates via Dubai naar Jakarta om vervolgens door te reizen naar Bali, Sulawesi en Nusa Penida. Fijn om weer een keertje naar Azië af te reizen.

De eerste dagen hebben we een behoorlijk strak schema (lees 0 speling haha). Het zal even doorbikkelen zijn, maar we willen graag de Bromovulkaan beklimmen zonder al te veel tijd te verliezen. De laatste keer dat we in Indonesië waren, was deze namelijk actief waardoor dit niet mogelijk was. We gaan voor de herkansing!

Benieuwd wat we verder nog allemaal gaan doen? Je leest het hier op onze weblog :) #cliffhanger

Laatste dagen...

Die avond liggen we net goed en wel op bed als de telefoon gaat. Het is de Noorderlicht wekservice!! Zou het dan echt?! Snel kleren aan en hup naar de parking. Op onze weg naar buiten zien we alweer mensen terug naar binnen lopen. We snappen er geen fluit van... hebben we het gemist?! Is het zo snel gegaan? We lopen toch maar door en stappen de snijden de kou in, waardoor we in ene klaarwakker zijn.

We turen onszelf wederom een nekhernia samen met nog een zootje andere hotelgasten. Hoog in de lucht zien we inderdaad wat vage witte strepen die van vorm veranderen. We hopen dat het nog wat aanzwelt en blijven naar de hemel staren. Na een half uurtje zijn we zo ongeveer verkleumd en hebben we nog niets groens gezien (behalve op het fototoestel van een van de vele Aziaten die hier met statief staat te schieten).

En dan, net als we besluiten om even naar binnen te gaan om op te warmen omdat we de kou echt niet meer aankunnen, zijn we nog net getuigen van een kleine opleving. Een baan licht volledig op en begint van vorm en kleur te veranderen. De Japanse meisjes naast ons slaken kreetjes van vreugde en verbazing als de strepen een oranje gloed krijgen. Gaan we het dan nu echt zien, denk ik?!

Helaas blijft het bij deze korte opleving, maar we hebben hierdoor wel een aardig idee gekregen. Het moet adembenemend mooi zijn om het Noorderlicht in haar volle glorie te mogen aanschouwen. Voor nu moeten wij het hier mee doen, maar daar kunnen we best mee leven. Laten we het maar beschouwen als een mooie reden om nog eens terug te komen ;)!

De volgende dag als we de gordijnen openen is het wederom zonnig en dus stappen we goed gemutst de auto in. Op naar Blonduos. Onderweg maken we een stop maar de Goodafoss waterval, die er werkelijk waar prachtig bij ligt! Ook vandaag is het onderweg weer genieten geblazen met al die geweldige vergezichten. Ik geloof niet dat dit ooit gaat vervelen...

De volgende dag begint met sneeuw. Dat is even wennen haha. Gelukkig is het tegen de tijd dat we klaar zijn met ontbijten alweer droog en zonnig, zoals we inmiddels gewend zijn :) Het is nog 4 uur rijden naar Reykjavik, maar we maken een omweg omdat we nog een mooie rotsformatie en zeehondjes willen gaan kijken. Vooral dat laatste haha. Het is best een behoorlijk stukje om over een slecht weg, blijkt later. Maar de uitzichten zijn prachtig en als we dan ook nog zeehondjes te zien krijgen, zijn we blij dat we deze afslag genomen hebben!

Rond half 5 komen we uiteindelijk in Reykjavik aan. Nadat we de auto opgeruimd hebben, lopen we nog even de stad in om een beetje rond te neuzen. Happy hour lonkt en dus zitten we al vrij snel achter een glaasje wijn te proosten op een mooie vakantie. We sluiten onze reis af met een heerlijk, verfijnd peperduur drie gangenmenu in een sfeervol restaurant. Prima manier om onze reis te eindigen. We hebben genoten van deze prachtige reis en kunnen Ijsland iedereen van harte aanbevelen als volgende reisbestemming!

(Killer) whale watching!

Na een gebroken nachtje ontbijten we in ons houten huisje. De koelkast staat vol lekkernijen waaronder fluffy pancakes, die we opwarmen in de broodrooster, met versgemaakte bessenjam en een broodje gerookte zalm met roomkaas. Jammie!

Als we de sleutel afgeven bij de verhuurster krijgen we een hug en worden we gewaarschuwd voor mogelijke zandstormen onderweg en wordt ons op het hard gedrukt dat we vandaag ten allen tijden twee handen aan het stuur moeten houden ivm de harde wind die ze afgeven. Dat advies nemen we ten harte, want niet veel later blijkt dat het echt bizar hard waait! Je kan amper de deur van de auto openen zo gaat het tekeer. Nog nooit zoiets meegemaakt (en dan dachten wij dat we qua wind best wel wat gewend zijn in het Zeeuwse)

Zolang je echter in de auto zit - en dus twee handjes aan het stuur houdt - is er niets aan de hand. Net als gister schijnt het zonnetje en rijden we door een prachtige landschap vol met besneeuwde bergtoppen. Het is echt een feestje om hier rond te mogen rijden en het landschap steeds te zien veranderen. We waren bang dat het wat grauw zou zijn in het voorjaar, maar juist de combinatie van met sneeuw bedekte bergtoppen en grassen die weer tevoorschijn komen, is erg mooi. Onderweg maken we een aantal stops, maar door de harde, snijdende wind is rondlopen eigenlijk niet te doen...

Uiteindelijk komen we rond een uur of half vier bij ons hotel aan wat werkelijk waar prachtig ligt met een geweldig uitzicht op de omgeving. Niet heel vervelend om hier twee nachtjes te slapen! En... ze hebben een wekdienst voor het Noorderlicht. Hoe fijn is dat?! Bijna net zo fijn als het feit dat ze hier ook aan happy hour doen haha ;)

De volgende ochtend om kwart over 8 melden we ons bij de receptie met de vraag of er vandaag vanuit Husavik boten uitvaren om walvissen te gaan spotten. Gister was dat namelijk niet het geval ivm de harde wind. Gelukkig is de wind gaan liggen en ziet het er vandaag een stuk beter uit! Alleen omdat het wat verder rijden is dan gedacht en we geen zin hebben om te haasten, besluiten we dat we s middags pas op de boot stoppen. Tenminste als Ruud het ziet zitten en er niet al te veel golven zijn. Het is dus nog even afwachten...

Die ochtend bezoeken we het lavalabyrint Dimmuborgir, waar ook de nodige Game of Thrones opnames gemaakt zijn. Het is hier in het noorden een stuk rustiger en dus zijn we, op de gebruikelijke bus met Aziaten, zodat de enige die er rondlopen. We lopen een leuk rondje langs enorme lavaformaties in alle mogelijke vormen die je je maar kunt bedenken. Het is duidelijk dat het hier de afgelopen dagen behoorlijk gesneeuwd en gevroren heeft, want het pad is een en al ijs en dus glibberen we wat af onderweg.

Om half 1 komen we aan in de haven van Husavik. Helaas begint het dan net te betrekken, maar de wind houdt zich nog steeds relatief rustig en het water ziet er vrij vlak uit. Na wat rondvragen besluiten we de gok te wagen! Ruud staat niet te springen, maar is zo dapper om toch mee te gaan. We slikken een primatourtje (die ik gelukkig standaard in de rugtas heb zitten) en voordat we tijd hebben om ons te bedenken, staan we aan boord.

Daar wordt ons vertelt dat het ‘freezing cold’ zal zijn en dat we nat gaan worden. Ze weten het wel te verkopen hier haha. Gelukkig krijgen we een soort thermo overal aan een een lange regenjas. Dat maakt dat we als een soort Michelin man rondwaggelen, maar zorgt er ook voor dat de ergste kou tegengehouden wordt. En we boffen, want zodra we uitvaren klaart het weer enigszins op waardoor we met ons gezicht in het zonnetje kunnen zitten en het redelijk te doen is qua temperatuur. Helaas blijven we beloofde golven die zo nu en dan over de reiling recht je bakkes in spetten niet uit haha.

Het valt gelukkig mee met de deining als het zo blijft dan is het dus goed te doen... Angstvallig houden we het water in de gaten of we al iets zien. Ik denk zowat bij ieder golfje in de verte dat het wat is, maar dat komt ook omdat ik zo ontzettend hoop dat we niet voor jan doedel drie uur op die boot zitten te blauwbekken tot het punt dat er zo ongeveer ijspegels aan m’n neus hangen. Oké ik overdrijf wellicht iets, maar warm is toch echt anders! Daarnaast heb ik gehoord dat ze vanmorgen orca’s gezien hebben en het zou natuurlijk wel echt geweldig zijn om die een keer in het echt te zien, want zo’n kans krijg je bijna nooit!

Na, ik schat een uur varen, hoor ik de gids zeggen dat hij denkt dat ie wat ziet op ‘2 o clock’. Ik moet nog even inkomen met het urensysteem om de richtingen aan te duiden, maar sta al snel aan de juiste kant naar het water te turen. Hoorde ik hem nu zeggen dat ie een killer whale gezien heeft?! Of heb in het verkeerd verstaan. Er zwemmen in deze baai ontzettend veel verschillende soorten walvis en dolfijnachtige en het is altijd maar weer afwachten wat en of je iets te zien krijgt.

De spanning stijgt... heeft hij echt iets gezien of is het loos alarm?! En dan opeens zie ik in de verte een zwarte vin in het water. Ja daar! Schreeuw ik het uit al druk wijzende in de richting waar in iets gezien heb. De rest heeft het geloof ik net gemist, want ik ben de enige die wild enthousiast is. Gelukkig krijg ik niet lang daarna bijval, want nu ziet ook de rest een zwarte vin naar boven komen. En jawel het zijn drie orca’s. Ons gelukkig kan niet op! Wat geweldig om deze dieren een keer in het echt te mogen aanschouwen!

We kunnen er geen genoeg van krijgen en blijven ze volgen met de boot. Telkens als we denken dat ze weg zijn, omdat ze lang onderblijven, weten we ze toch weer te vinden. Na verloop van tijd draaien we de boot om en varen we terug naar de haven. De terugweg is wat onstuimiger als de heenweg, omdat we tegen de golven in varen. Om die reden besluiten we de warme choco en het kaneelbroodje wat ze serveren maar te laten voor wat het is :) We zijn blij als we, weliswaar verkleumd van de kou, maar een geweldige ervaring rijker weer aan wal staan. Wat was dat gaaf!!