Chris en Ruud trekken erop uut!

Tropische modderpoel

Hola,

Vandaag alweer ons laatste dagje! Vanuit een regenachtig Valladolid zijn we doorgereden en gevaren naar Isla Holbox. Wat een tropisch paradijs moet zijn, blijkt bij aankomst een grote modderpoel met straten waar het water tot boven je enkels komt. Het is een soort blij dat ik glij en een hele kunst om veilig en zonder al te smerig te worden bij ons hotel te komen. In combinatie met de aanhoudende regen niet echt het begin waar we op gehoopt hadden… Daarnaast is het hier echt mega toeristisch en wordt er overal keiharde muziek gedraaid. We worden oud geloof ik haha.


Als we de volgende ochtend wakker worden is het nog steeds grauw. We blijven wat langer op bed liggen, maar zien tot onze grote vreugde de eerste stukjes blauwe lucht verschijnen als we een tijdje later weer even door de gordijnen spieken. Snel douchen, ontbijten en op naar het strand. Echt heel snel gaat het trouwens niet, want het is nog steeds een blubberbak van jewelste. Het lijkt wel een groot festivalterrein. Jullie glibberende een tijdje geleden vanwege de ijzel door de straten, hier zorgt de modder ervoor dat we regelmatig bijna op ons giecheltje gaan.


Dat mag de pret echter niet drukken, want het zonnetje begint door te komen! Hoera! We beginnen de dag met een flinke strandwandeling naar het zuiden van het eiland. Omdat het hoog water is kunnen we op een gegeven moment niet meer verder en moeten we wat weggetjes binnendoor nemen om bij Coconut beach uit te komen wat nog helemaal niet zo makkelijk is omdat ook hier de wegen helemaal ondergelopen zijn… Het is een ware survival tocht om er te komen, maar ook wel weer leuk. In de middag na de lunch ploffen we neer op een strandstoel. Ff chillen!


Ook de volgende dag boffen we met het weer. Dit keer lopen we naar het Noorden, naar Punto Mosquitos. Hmmzzz geen hele aantrekkelijke naam! We nemen een onmogelijke route heen en de oorspronkelijke route terug haha. Volgens de boekjes is het een prachtige wandeling van zo’n 4 uur over een zandbank door het water, waarbij je nauwelijks iemand tegenkomt op een paar flamingo’s na. Nou niet in de kerstvakantie kan ik je verzekeren haha. Vandaag loop je tot aan je kruis in het water in een stroom van mensen. Dat haalt de charme er wel een beetje af, maar desalniettemin is het een leuke wandeling zo de zee. En gelijk ook een goede Workout haha. In de middag ploffen we weer neer op het strand met een boek en genieten we van de zon!


Ons laatste dagje hier is een mix van bewolking, regen en zon. We maken er het beste van en blijven vrolijk rondglibberen op het eiland. Vanavond gaan we voor de laatste keer een hapje eten in een van de toffe restaurantjes hier. Want die zitten er genoeg!

Afgelopen weken zijn voorbij gevlogen. Fijn om na twee jaar wachten weer een langere reis te kunnen maken in december. Het is voor veel mensen in het buitenland die van de toeristische sector afhankelijk zijn echt heel taai geweest om te overleven. Dus ook zij zijn blij dat het weer kan (hoewel er hier nog wel veel mensen met mondkapjes op lopen ook!).


We hebben het super gehad en veel mooie dingen gezien en gedaan! Vooral Guatemala en Belize vonden we heel tof. Met als hoogtepunt natuurlijk de Acatenango hike! Wie weet misschien komen we nog wel eens terug… maar nu eerst nog heel even genieten van de laatste uurtjes en dan; huisje toe. Het nieuwe jaar inluiden met goede!


Beste wensen voor 2023 alvast!






Chichen Itza

Vanuit Bacalar namen we de bus naar Valladolid wat neerkomt op zo’n 4,5 uur rijden. De tickets hebben we gewoon online via onze telefoon geboekt en we konden zelfs aangeven waar we wilden zitten! Wat is er een hoop verandert sinds we begonnen met reizen meer dan 15 jaar geleden. Toen moesten we nog naar een internetcafé en gingen we met de Lonely Planet in de hand naar een hostel in de hoop dat er nog een kamertje vrij was haha…


Die avond doen we een stadswandeling door het kleine historische centrum van Valladolid, waar we heel eerlijk gezegd iets meer van verwacht hadden. Ook reserveren we alvast een toffe vintage scooter voor de volgende dag om Cichen Itza te gaan verkennen. We duiken vroeg ons mandje in. We zijn haar van een dag reizen en de wekker gaat al om 6 uur de volgende dag. We willen namelijk om 8 uur bij een entree van Chichen Itza staan en het is een uurtje rijden vanaf hier.


Als we ‘s morgens uit het raam kijken zien we een grauwe grijze lucht :( We hebben al gelezen dat er een flink storm in Amerika is met een koufront wat mogelijk ook Mexico zal treffen. Dikke kans dat het daardoor komt. Hopelijk trekt het nog wat open vandaag… Gelukkig zijn we - ook al is het nog vroeg - wel zo verstandig om beide nog een vestje mee te pakken. Voor het geval het koud is op de scooter. Achteraf zijn we super blij dat we dit gedaan hebben, want reken maar dat het fris was op de scooter haha! De zon laat zich namelijk de hele dag niet zien. Jammer, maar het is wel droog en daar zijn we allang blij mee. Een plensbui op je kop als je op de scooter zit is al helemaal geen feestje.


Na een uurtje plankgas via een prima weg komen we aan bij de parking van Chichen Itza, waar we onze blinkende rode Vespa parkeren. Tja als je dan naar Mexico gaat mag je dit fenomenale bouwwerk natuurlijk niet missen! Het is niet voor niets gekozen tot een van de nieuwe 7 wereldwonderen. Zoals verwacht is het nog relatief rustig op de parkeerplaats, maar er staan al zeker wel een stuk of 100 mensen in de rij voor een entreekaartje. Daarnaast zien we een lange rij met verkopers met karretjes met daarin hun handelswaar naar binnen gaan. Niet normaal hoeveel dat er zijn!


We besluiten om een gids te nemen die ons wat meer kan vertellen over dit wereldwonder en ronselen nog twee andere toeristen die aan willen haken, zodat we de kosten kunnen delen. Niet veel later staan we oog in oog met ‘El Castillo’ ook wel de Tempel van KuKulcan genoemd. De beroemde pyramide die de Maya’s hier gebouwd hebben. Wauw! Deze is met recht indrukwekkend te noemen. En als we dan vervolgens via de gids ook nog allerlei achtergrond informatie krijgen - over onder andere het aantal etages en de locatie, welke allemaal verband houden met de mayakalender, de jaargetijden, de zon en de maan - zijn we nog meer onder de indruk! Bizar dat men zo lang geleden al zoveel kennis in huis had om dit complex te kunnen bouwen. Daar moeten de nodige berekeningen aan te pas gekomen zijn.


We krijgen nog veel meer te horen. De gids vertelt over het voetbalachtige spel wat er gespeeld werd, waarbij de winnaar na afloop geofferd werd. Ben je goed mee ;-) En de gevederde slang die de Maya’s vereren en twee keer per jaar zichtbaar wordt, dankzij de stand van de zon. Maar het meest bijzonder is nog wel het geluid van de Quetzal vogel welke je kunt horen als je op de juiste locatie voor het complex staat en in de handen klapt. En verdomd, als de gids ons eerst het geluid van de betreffende vogel op zijn telefoon laat horen en vervolgens hard in zijn handen klapt, kunnen we niet ontkennen dat door een of andere vervorming van het geluid dit inderdaad heel dicht in de buurt komt van het geluid dat de Quetzal maakt. En als we dan ook nog eens horen dat dit niet alleen hier maar bij verschillende Maya tempels het geval is en dit dus geen toevallige bijkomstigheid is, valt onze mond een klein beetje open van verbazing. Je begrijpt er wordt heel wat afgeklapt daar bij Chichen Itza haha.


Na nog wat zakelijke onderhandelingen met de verkopers op het terrein om een koelkastmagneet en een macraméhanger voor in de slaapkamer te bemachtigen, is het tijd om te vertrekken. Het is inmiddels ongeveer half 12 en een touringcars zijn inmiddelsbinnen, waardoor het super druk begint te worden. We zijn blij dat we bijtijds gegaan zijn. Als we terugkomen op de parking staat deze al vrijwel helemaal vol!


We springen weer op de scooter en rijden naar de Cenote Ik Kil om daar een kijkje te nemen. Een soort grot met daarin water waarin je kunt zwemmen. Als we aankomen hebben we het rijk bijna voor ons alleen! Boffen wij even. Omdat het nog steeds behoorlijk fris is,besluiten we om alleen een kijkje te nemen. Het ziet er sprookjesachtig uit. Met lianen die naar beneden hangen en een hoop parkietjes die rondvliegen. Mooi!


Onderweg terug naar ons hotel maken we nog een stop om even te lunchen. Dat was weer een mooi dagje! Jammer van het weer.


P.S: vandaag nog steeds zwaar bewolkt, regen en rond de 18 graden. Morgen reizen we weer verder naar Isla Holbox. De eindbestemming van onze reis. Een tropische eilandje aan de kust. Hopelijk krijgen we de zon dan nog even te zien! Merry Christmas everybody!










Viva la Mexico

Hola, we zijn in Mexico! Vanuit Caye Caulker hebben we de boot genomen naar Belize City om vanuit daar de Mexicaanse grens over te gaan. Het is hier een uurtje later (dat betekent een uur minder tijdverschil ten opzichte van Nederland) en we zijn weer in Spaanstalig gebied met wederom een andere valuta. Even schakelen weer.


Onze eerste stop in Mexico is Bacalar. Een relatief klein dorpje wat nog niet al te toeristisch is. Bij aankomst vinden we het hier gelijk leuk! En als we de volgende dag een prachtige zeiltocht maken over ‘Laguna 7 coloures’ - de reden waarom we hier zijn - wordt dat er zeker niet meer op… We hebben nog nooit zulke blauw water gezien! Het is echt prachtig. Door de verschillende dieptes die het meer heeft, varieert de kleur van het water per locatie. Als het goed is zijn er 7 kleuren blauw te zien. We hebben ze niet geteld, maar ik geloof het gelijk ;-)


Helaas stelt de onderwaterwereld hier niets voor. Onze snorkels hadden we dus wel thuis kunnen laten. Maar waar we wel mazzel mee hebben is dat er verder geen andere aanmeldingen zijn bij de maatschappij waar wij onze zeiltocht hebben geboekt. Op een vriendje van de schipper na hebben we dus een privé jacht. Hoe tof is dat! We starten helaas met een bewolkte hemel, maar als even later het zonnetje doorbreekt krijgen we het meer in haar volle glorie te zien. Wauw, het is net niet echt!


Jammer genoeg laat de wind het behoorlijk afweten vandaag. Mijn weerapp gaf die ochtend windkracht 1 aan en die voorspelling lijkt aardig te kloppen. Ik geloof niet dat ik dat in Zeeland ooit wel eens heb zien staan haha. De schipper is nog wel zo beleeft om de zeilen te hijsen, maar als we amper vooruit gaan en ik grap dat het lijkt alsof we vanwege de stroming achteruit gaan moet hij ook lachen. We besluiten dat er weinig anders op zit dan toch maar de motor aan te slingeren anders wordt het wel een heel lang dagje…


Het plezier is er gelukkig niet minder om! Ruud en ik gaan op de punt van de boot zitten met een koud biertje in de hand en genieten van de prachtige omgeving en het zonnetje. Omdat we op een meer varen is het water zo glad als een spiegeltje. Niets meer aan doen! Tussendoor maken we de nodige stops om even een duik te nemen in het verkoelende, heldere blauwe water. De schipper heeft zelfs nog een balletje mee voor Ruud om meer te spelen ;-)


Die avond eten we heerlijk in een super leuk restaurantje. Inclusief een flesje Mexicaanse wijn, die prima maakt! Voordat de rekening op tafel komt, krijgen we twee dobbelstenen om mee te gooien. Bij 10 of hoger ontvang je een gratis tequilashot. We gooien beide 11. Tequila it is! Viva la Mexico!




Unbelizable!

Ja man! We zitten momenteel in Belize. Op Caye Caulker een klein tropisch eilandje op 45 minuten varen van de hoofdstad om precies te zijn. Het stikt hier van de rastafari’s, de rumpunch vliegt er rond je oren en het motto is ‘Go Slow’! Prima plek om een paar dagen te verblijven en even te chillen! Dus dat hebben we de afgelopen dagen ook zeker gedaan :-)


We verblijven in de Dream Cabanas. Een super leuk houten huisje met eigen veranda (klein minpuntje de muren lijken van karton, waardoor ze nogal gehorig zijn). Ze hebben hier geen auto’s op het eiland en dus rijden ze rond met golfkarretjes of op de fiets haha. De sfeer is hier echt compleet anders als in Guatemala. Er wordt hier Engels en Creools gesproken. We zijn zelf nog nooit op Jamaica geweest, maar we hebben zo’n vermoeden dat je daar een beetje hetzelfde sfeertje hebt.


Zondagochtend kijken we eerst de WK finale. Het duurt even voordat we een goed plekje gevonden hebben, waar we ook echt iets van de wedstrijd kunnen zien. De meeste tv’s hier zijn niet al te groot en nogal ouderwets. Niet zo gek, als ik hier zou wonen zou ik m’n tv ook wegdoen haha. De wedstrijd start om 9 uur s morgens maar dat weerhoudt de meeste toeschouwers er niet van om alvast een alcoholische versnapering te bestellen. Bijzonder is dat de inwoners niet echt een voorkeur hebben qua winnaar. Er is wordt dus voor beide ploegen even hard gejuicht haha.


In de middag huren we fietsen om op die manier de omgeving te verkennen. We crossen het hele eiland over. Wat overigens niet zoveel voorstelt. Ik denk dat je in 15 minuten van de ene punt naar de andere kunt fietsen. Maar toch leuk om overal een beetje rond te kijken! We lunchen aan het water waar verschillende streetfoodtentjes staan die de vangst van die dag rechtstreeks uit zee op de Bbq gooien. Het ruikt er heerlijk! Ruud bestelt voor 15 euro een hele kreeft (het eiland staat bekend om de verse kreeft die je er kunt eten), ik ga voor de snapper. Jammie wat smaakt dat goed!


We stappen weer op de fiets en rijden naar Iguana Reef waar we neerploffen op een strandbedje en een cocktail bestellen. Er scharrelen hier een hoop pelikanen rond en er zwemmen pijlstaartroggen en zeepaardjes! Die laatste zijn helaas lastig te vinden omdat ze een goede schutkleur hebben…


Rond een uurtje of 4 worden de pijlstaartroggen gevoerd met sardientjes. Ik denk dat er wel een stuk of 30 zijn! Ze komen super dichtbij en schurken tegen je voeten aan. Als je wilt kun je ze zelfs aaien zolang je voorzichtig doet. We willen natuurlijk niet zo eindigen als Steve Irwin ;-). Bijzonder om te zien, maar we geven er stiekem toch de voorkeur aan als ze in het wild rondzwemmen! We stappen weer op de fiets op weg naar de Pelikan Sunset Bar. We zijn precies op tijd om op een barkruk op steiger te klimmen om de zon in de zee te zien zakken onder het genot van een heerlijke rumpuch. En geloof mij die smaken hier top! #thegoodlife


De volgende dag stappen we op de Raggamuffin, een groot rood zeilschip. Het is stralend weer en er staat een lekker briesje. Prima dag voor een snorkeltoertje! Ja man! We zijn benieuwd wat we vandaag allemaal te zien krijgen. Als we heel veel mazzel hebben dan bestaat de kans dat we met zeekoeien kunnen snorkelen. Helaas leven er nog maar een stuk of 20 van deze beesten in deze baai. Het is dus maar de vraag of we ze ook echt te zien krijgen, maar alleen al bij de gedachte maakt mijn hart een sprongetje! Hoe bijzonder zou dat zijn…


Na ongeveer een uurtje varen (de zeilen worden gehesen maar ook de motor gaat aan), komen we aan op de locatie waar de zeekoeien zich meestal bevinden. We speuren het water af in de hoop dat we er een spotten. Er zijn hier meer boten en liggen zelfs al een aantal mensen in het water. Ik tuur mezelf suf en doe een schietgebedje, het lijkt mij zo bijzonder om zo’n bijzonder beest in zijn natuurlijke leefomgeving te kunnen bekijken. Maar helaas we hebben geen geluk vandaag... Balen! Maar niets aan te doen natuurlijk.


We varen door naar een mooie snorkelspot waar we voor het eerst die dag het water in duiken. We gaan in groepjes onder begeleiding van een gids. Het is hier beschermd gebied en dus mag je er niet op eigen gelegenheid rondzwemmen schijnbaar. Prima! We kijken onze ogen uit en zien dankzij de gids dingen die we zelf zouden missen. Hij wijst links en rechts en vertelt ons de namen en bijzondere eigenschappen van de vissen. Er is hier zoveel te zien! We zien schildpadden (eentje zwemt vlak voor mijn neus omhoog om even adem te halen), papegaaivissen, pijlstaartroggen, mantaroggen en worden als we net het water uitgaan ook nog eens getrakteerd op een barracuda. Heel tof!


Voor de tweede duik varen we naar Shark Allay! Zoals ze naam doet vernoemen een plek met haaien. Gelukkig zijn dit zusterhaaien. Die hebben geen tanden en zijn schijnbaar vriendelijk. Dus daar gaan we dan maar vanuit haha. Als we aan komen varen komen er een flink aantal haaien op de boot af. Sommige touroperators voeren ze vandaar dat ze dit gedrag vertonen, die van ons doet dit gelukkig niet! Sommige zijn behoorlijk groot. Best spannend dus om het water weer in te gaan! Maar het went snel en is echt prachtig om ze onder water te zien en een stukje met ze op te zwemmen. Heel actief zijn ze trouwens niet. Een groot aantal ligt op de zeebodem te slapen, omdat het nachtdieren zijn.


Na nog een laatste stop, waar we wel zelf ‘los’ mogen snorkelen, varen we terug. We krijgen een bakje nacho’s met soort verse tomatensalsa en een enorme rumpunch voorgeschoteld (die meerdere keren wordt bijgevuld). De zeilen worden gehesen en deze keer blijft de motor uit…. We zeilen! Het zonnetje schijnt nog steeds en de zee is zo glad als een spiegeltje. Wat een mooie dag! Ook zonder zeekoe ;-)








Op naar Flores!

Ken je dat verhaal van die nachtbus van Guatemala city naar Flores die er 9 uur over zou doen, maar er twee keer zo lang over deed?! Wij wel! Helaas zaten we er in… :-( Iets met roadblocks onderweg vanwege stakingen ofzo. Het enige piepkleine mazzeltje dat we hadden is dat we VIPstoelen geboekt hadden en dus behoorlijk comfortabel zaten, maar geloof mij tegen 18 uur in een bus is ook geen VIP stoel opgewassen!


In plaats van om 7 uur s morgens kwamen we pas om half 5 s middag aan bij het hotel. Zo gaar als een ei en hongerig! Alles bij elkaar zijn we vanaf Antigua zo’n 22 uur onderweg geweest, bijna net zo lang als onze reis vanaf Amsterdam naar Guatemala. We waren niet echt voorbereid op zo’n lange tocht en het enige wat we onderweg konden kopen waren droge cakejes en chips. Een verloren dag, want het was inmiddels helaas te laat om nog echt iets te ondernemen. Plus stiekem hadden we ook weinig puf meer.


Even douchen en een hapje eten dan maar. We zitten in een super leuk hostel, waar je ook nog eens heel erg lekker kunt eten. Dat kwam nu goed van pas en verzacht de pijn! Omdat er ook een reisbureautje in huis is, hebben we de tijd nog wel nuttige besteed door gelijk een excursie voor de volgende dag te regelen en vervoer naar Belize. Het plan was om die avond nog een drankje te gaan doen, maar het nodige slaaptekort zorgde ervoor wat we al vroeg uitgeteld in bed lagen. Even bijtanken! Het is tenslotte ook een beetje vakantie ;-)!


Groot voordeel van vroeg naar bed gaan, is dat je de volgende dag lekker bijtijds wakker bent en nog wat aan je dag hebt. Na een lekker ontbijtje zijn we op pad gegaan om het dorpje Flores, waar we nu zitten, te verkennen. We zijn met het bootje het meer over gegaan en daar naar het ‘strand’ gelopen. Het is hier rustig met toeristen en lekker authentiek met overal vrolijk gekleurde huisjes. Leuk om zo een beetje rond te struinen en te zien hoe de mensen hier leven!


Om 12 uur werden we vervolgens opgehaald om de eeuwenoude Maya tempels van Yaxha te bezoeken. De gids verteld ons van alles over de Maya cultuur en de tempels die we zien. Schijnbaar zijn er hier 700 tempels zichtbaar, maar ze denken dat het complex er zo’n 2000 heeft. Een groot deel is nog geheel overwoekert door gras en bomen. Als hij om zich neem wijst zien we inderdaad overal kleine bergen die qua formaat verdomd veel weg hebben van de tempels die wel goed zichtbaar zijn…


Het leuke aan dit complex is dat het midden in de jungle ligt. In de boomtoppen zien we verschillende apen. Er zitten hier ook brulapen. Die zien we in eerste instantie nog niet, maar horen doen we ze zeker wel. Niet normaal wat een kabaal maken die beesten! Het lijken wel dinosaurussen. Je zou er bang van worden haha. Onze gids vindt ook nog een tarantula die even zijn holletje uitgekropen is. Dat holletje bevindt zich trouwens gewoon op een grasveldje voor de tempel waar wij vrolijk met onze slippertjes overheen lopen te banjeren. Of ik hem even wil vasthouden. Ehmm nee niet echt! In eerste instantie denk ik eigenlijk ook dat hij een grapje maakt maar niet veel later heb ik een enorme spin op mij hand haha. Nadat iedereen gezien heeft dat ik het overleeft heb, volgen er nog meer mensen waaronder natuurlijk ook Ruudje.


Rond een uurtje of 5 beklimmen we een van de grootste en hoogste tempels hier en worden we beloont met een geweldige uitzicht over de jungle en het meer. We genieten er in stilte van een mooie zonsondergang en lopen vervolgens in het donker terug naar de bus. Mooi dagje. Helaas is het morgen alweer tijd om verder te reizen en Guatemala te verlaten. Jammer, want we hadden graag wat meer gezien van dit land. Goede reden om nog eens terug te komen! Deze eerste kennismaking smaakt zeker naar meer, dus wie weet…







Mucho lava!

Wow wat was dit vet! We hebben vannacht amper geslapen en fysiek een zware inspanning geleverd, eigenlijk zouden we nu doodmoe moeten zijn, maar we lopen denk ik nog op adrenaline. Niet normaal zo adembenemend mooi en indrukwekkend wat we de afgelopen dagen gezien hebben. Superlatieven te kort ;-)! Het was GEWELDIG!!!


Gister werden we om 7 uur ‘s morgens opgepikt bij het hotel. We vertrekken met wat gezonde spanning in ons lijf - zeker na de vulkaanuitbarsting nog geen 3 dagen geleden - benieuwd wat ons te wachten zal staan en of het fysiek een beetje te doen is ook ivm de hoogte. De eerste stop; het huis van de moeder van de eigenaar van het lokaleHet bureau waar we onze trek geboekt hebben. Een klein dorpje onderaan de voet van de Acatenango vulkaan. Daar krijgen we een typisch lokaal ontbijt voorgesteld wat normaal tijdens feestelijke gelegenheden geserveerd wordt. Rijst, met kip en groente in een speciale saus. Ff wennen om 8 uur s morgens maar toch nemen we maar braaf wat happen. Een stevige bodem met het oog op de komende hike kan tenslotte geen kwaad…


Nadat we een aantal zeer stylisch verantwoorde ‘pufferjackets’ en bijpassende handschoenen hebben uitgekozen - om de ergste kou te trotseren - worden we in twee busjes gepropt en kan het avontuur beginnen! O nu vergeet nog de houten wandelstokken. Ook die gaan mee op pad (en daar ben ik achteraf heel blij mee!). Een klein kwartiertje later worden we afgezet aan de voet van de vulkaan. We zijn met een groep van 17 personen uit zo ongeveer alle windstreken (van Duitsland tot aan China en van Slovenië tot aan de Caraïben) en van verschillende leeftijden plus 4 gidsen. Iedereen is goed gemutst en heeft er zin in. Game on!


De eerste 3,5 uur is het zo ongeveer alleen maar klimmen, waaronder ook een aantal trappen en dat vinden mijn kleine beentjes niet leuk, maar Ruud kan ze makkelijk hebben. Onderweg kruisen we een aantal hikers die op de terugweg zijn. Vrijwel iedereen zegt hetzelfde; tough but well worth it! Vooruit dan maar even doorzetten. We puffen en hijgen onszelf een weg naar boven, wat bij de een wat makkelijker gaat als bij de ander. Helaas voel ik mezelf na een tijdje alles behalve lekker. Ik ben misselijk en licht in mijn hoofd. Het kost behoorlijk wat kracht en veel pauzes om boven te komen. Balen en hopen dat ik mezelf straks weer wat beter voel!


Na 3,5 uur klimmen op hoogte - waar geen einde aan lijkt te komen - wordt het pad eindelijk wat vlakker en kunnen we een heel

klein beetje bijkomen. En dan na zo’n 5 uur ploeteren zijn we eindelijk bij ons kamp aangekomen. Halleluja praise the lord! Dat had niet veel langer moeten duren wat mij betreft haha. Maar alle ellende is snel vergeten als we zien hoe machtig mooi het uitzicht op El Fuego hier is! We krijgen een prima tent voor ons tweetjes toegewezen waar je zelfs in kunt staan. We ploffen allemaal neer in de stoeltjes die voor de tent staan om van ons lunchpakketje, dat we vanmorgen meegekregen hebben, te genieten. En niet veel later worden we al getrakteerd op de eerste uitbarsting van de vulkaan El Fuego. Weliswaar zonder lava - dat doet ie schijnbaar alleen s nachts - maar desalniettemin indrukwekkend!


Helaas voel ik mij nog steeds niet zo jovel en dus gaat er niet veel meer dan een appel, een banaan en wat droge koekjes in. Daarna neem ik een roze vriendje en besluit ik even op bed te gaan liggen. Er zijn er overigens meer die besluiten om alvast even te testen hoe het bed ligt, zie ik later haha. Na een uurtje of 2 plat gaat het gelukkig alweer iets beter en krijg ik weer wat kleur in mijn gezicht volgens Ruud. Heel fijn! Hopelijk voel ik mij morgenochtend, als we de hike naar de summit gaan doen, goed genoeg om mee te gaan. Zoals het vandaag ging, is dat uitgesloten dus fingers crossed!


De gidsen komen langs om te informeren wie het aandurft om de extra Hike te doen die je tot vlakbij de vulkaan El Feugo brengt. Ik had dit graag willen doen, maar sla even over (had op voorhand ook al wel verwacht dat dit misschien wat te veel van het goede zou zijn overigens maar niet zozeer vanwege hoogteziekte). Ruud twijfelt maar besluit uiteindelijk om toch maar wel te gaan. Want ja…. Als je er dan toch bent!


Alles bij elkaar zijn de dappere dodo’s die zich aan deze hike wagen nog eens 3 uur extra onderweg. Waarvan ook weer een groot deel klimmen! Koud - zodra de zon onder gaat daalt de temperatuur tot rond het vriespunt vandaar de extra dikke jassen - en moe komen ze in het donker rond 7 uur terug. Het bleek een hele pittige tocht te zijn geweest! Maar uiteraard wel heel indrukwekkend om zo dicht bij de vulkaan te komen! Als ik zie hoe afgemat Ruud terugkomt ben ik al helemaal blij dat ik niet meegegaan ben… Hopelijk heeft hij morgen nog wel genoeg energie om mee naar boven te gaan!


Met de mensen die in het kamp bleven, zijn we naar een mooi uitkijkpunt gelopen om naar de zonsondergang te kijken. Dat was zo’n 15 min wandelen; het verschil moet er zijn haha. Vanaf daar konden we in de verte de rest van de groep op de ‘kam’ van El Fuego zien staan. Bizar dat je zo dichtbij mag en kan komen! En wat een eind lopen…


Inmiddels is het kampvuur aan, waar iedereen zo dicht mogelijk tegenaan kruipt en sommige zelfs zo ongeveer erin haha. Na een kopje warme choco is het tijd voor spaghetti. Goeie combi haha. Maar voordat het zo ver is worden we getrakteerd op de eerste echte uitbarsting in het donker met ‘mucho lava’! Zie eerste foto. Wauw wat een natuurgeweld. We zien de lava misschien wel 100 meter hoog de krater uitgespuugd worden inclusief de nodige rotsblokken die alle kanten opvliegen. Niet normaal! Ook het geluid wat erbij komt kijken is indrukwekkend.


Ondanks dat we er geen genoeg van kunnen krijgen om naar El Fuego to kijken die zo ongeveer ieder half uur a uur zijn kunsten laat zien, duiken we rond half 9 al ons mandje of moet ik zeggen onze tent in. Een combinatie van kou, vermoeidheid en de wetenschap dat we de volgende ochtend rond half 4 moeten opstaan! Het is echt heel koud in de tent. Ijspegels aan je neus een beetje dat idee zeg maar. Gelukkig kan er eigenlijk 3 man in de tent slapen en lig je op en in of onder een slaapzak. Dus kunnen we dankzij een kleine verbouwing beide onder 2 slaapzakken liggen. Dat in combinatie met thermo ondergoed en een Fleecevest maakt het enigszins dragelijk maar het blijft afzien!


Helaas komt er van slapen weinig die nacht. Zo nu en dan horen we El Fuego uitbarsten en steken we ons hoofd naar buiten om van het schouwspel te genieten. Het blijft magisch om te zien en horen. Een ervaring die moeilijk te omschrijven is als je het niet zelf meegemaakt hebt. Als we tegen 12 uur een klein beetje lijken weg te doezelen, schrikken we wakker van een enorme explosie en keiharde knal. We zitten rechtop in bed en voor een seconde denken we dat de vulkaan misschien weer echt uitgebarsten is. Dat blijkt gelukkig niet zo te zijn, maar dit was wel een flinke zullen we maar zeggen… O lordy!


Na veel draaien, bibberen en een hond die midden in de nacht bij de tent van de buren naar binnen wil, is het tijd om op te staan. Ik voel mij gelukkig een stuk beter en wil graag proberen de top te bereiken! Gelukkig besluit ook Ruud om mee te gaan. Samen met een groot deel van de groep - sommige kiezen ervoor om lekker te blijven liggen - gaan we in het donker, met alle kledingstukken die we mee hebben, op pad. Het is ijzig koud,l!


Het is een zware klim. Zo ongeveer 1,5 uur om van 3600 naar 4000 meter hoogte te stijgen. De ondergrond en hoogte zorgen dat het flink pittig is! Sommige delen gaan over zwart lavazand waardoor je als je 3 passen doet er weer 1 naar beneden zakt. Ondanks de kou zorgt de fysieke inspanning die we leveren ervoor dat er al snel een laagje uit gaat. Hier en daar wordt er wat gevloekt. Maar gelukkig doen we rustig aan en gaat het echt wel oké. Wat een verschil met gister!


YES we made it! Op de top worden we beloont met het meest fantastische uitzicht wat je je maar kunt voorstellen… en als El Feugo dan ook nog eens een uitbarsting laat zien, is het feest helemaal compleet en verdwijnt de vermoeidheid als sneeuw voor de zon! We zitten hoog waardoor je op het wolkendek kijkt met aan weerszijden vulkanen en een opkomende zon. Niet normaal! Als er een hemel is dan ziet die er zo uit denk ik haha. Categorie tranen in je ogen zeg maar ;-) Zo mooi!


Ik ben ook heel blij dat we hier samen staan! Da’s toch net ff wat leuker zullen we maar zeggen. Na een half uurtje blauwbekken op de top, is het tijd om weer af te dalen. Dat doen we aan de andere kant van de vulkaan door in het mulle lavazand naar beneden te rennen waarbij je steeds je hakken in het zand schopt. Zo belast je je knieën het minst. Dus hop hop al hupsend naar beneden :-)! Helemaal leuk. We krijgen er een grote glimlach van op ons gezicht en joelen als een klein kind!


Na een half uurtje komen we uiteindelijk weer aan bij ons kamp. Daar krijgen we een ontbijt en pakken we onze spullen in. Daarna is het nog zeker 2 uur naar beneden wat je flink in de knieën en bovenbenen voelt, maar we gaan er fluitend doorheen. Vooral het eerst - relatief vlakke stuk - voelt als een wandeling op zondagmiddag. Wat een verademing met gisteren toen de hele weg omhoog ging… en wat een pleuris eind hebben we gister gelopen! Ik kan het niet anders zeggen. Als we een heel eind zijn is het onze beurt om de andere hikers, die net aan hun zware tocht beginnen aan te moedigen; it’s tough, but Definitely well worth it!!!





Hola Antigua!

?Hola amigos,

Vandaag is onze tweede dag in Guatemala, Antigua om precies te zijn. En we zijn nu al fan! Na een lange reis - alles bij elkaar zijn we zo’n 24 uur onderweg geweest - kwamen we om half 12 ‘s avonds lokale tijd aan bij ons hotel. Prima reis gehad! Op de heenweg een half leeg vliegtuig dus alle ruimte en zelfs nog even plat kunnen liggen. Later wel een uurtje of 2 vertraging in Houston met overstappen, maar dat mocht de pret niet drukken.

De volgende dag zijn we de stad gaan verkennen. Het is hier een aangename 25 graden; slipperweer! Tenminste als je die hebt, want helaas sneuvelde een van Ruud z’n slippers al de eerste avond. Mooie reden om de volgende dag de lokale markt te bezoeken en op slipperjacht te gaan. Wat overigens nog lastiger bleek dan in eerste instantie verwacht… Blijkbaar lopen de mannen hier niet op slippers. Uiteindelijk hebben we na ruim een half uur zoeken en talloze kraampjes gezien te hebben wel een prachtig paar gevonden. Blauw gestreept met een aardbei en bijna passend. Prima haha!


Antigua is echt een hele toffe en vooral ook mooie koloniale stad waar we allebei direct enthousiast over zijn! Lekker overzichtelijk, authentiek en vol met mooie gebouwen en leuke eettentjes en cafés. En daarnaast ook nog een prachtig gelegen tussen 3 hoge vulkanen, waarvan El Fuego de meest actieve is. En dat bleek al bij aankomst toen we vanuit onze taxi de top in lichterlaaie zagen staan! Dat hadden we eerlijk gezegd niet verwacht en dus moesten we wel even knipperen met onze ogen. Later hoorde we dat El Fuego extreem actief geweest is van zaterdag op zondagnacht en de luchthaven zelfs dicht geweest is. Gelukkig waren wij op dat moment al geland en is onze Vulkaantrek pas over een paar dagen… Ik geef toe, ik had stiekem gehoopt dat El Fuego lekker actief zou zijn als we hier waren. Maar dit is dan weer het andere uiterste. Carefull what you wish for haha.


Deze eerste twee dagen doen we een beetje rustig aan. Even wennen aan de warmte en hoogte plus alvast een nachtbus regelen voor onze volgende bestemming. Gister hebben we lekker een beetje rondgestruind en zijn we naar een uitzichtpunt net buiten de stad gewandeld. Vandaag zijn we samen met een super aardig oud mannetje van 79, die we gister ontmoet hebben, op de chickenbus gestapt om een koffietourtje te doen. Was leuk!


Vandaag is een nationale feestdag in Guatemala. De dag van de Maagd van Guadeloupe. Compleet met processie door de stad en veel dames en kinderen in traditionele kleding. Mooi om te zien! Op het plein bij de kerk konden de kleine kindjes op de foto in compleet ingerichte studiootjes met kipjes, geitjes, poesjes en eendjes. Heerlijk fout en ongelofelijk kitch, maar wel zonde voor die beestjes! Ook kon je kiezen voor een tafereeltje met neppaardjes. Want,zeg nu zelf wie wiler geen foto van zijn of haar kind op een neppaardje ;-) Ik zou het wel weten hoor haha!


Morgen gaan we op avontuur om de Acatenango vulkaan te beklimmen met een spectaculair uitzicht op El Fuego! Hopelijk krijgen we een paar mooie uitbarstingen te zien (er is ons verteld dat het na de uitbarsting van zaterdag weer veilig is). Slapen doen we in een tentje op grote hoogte in de kou. Het zal ongetwijfeld afzien worden… Niet alleen vanwege de kou maar ook fysiek, omdat we op grote hoogte veel zullen moeten klimmen en de lucht ijl is. Maar het schijnt een geweldige ervaring te zijn. We zijn benieuwd!


Komende twee dagen zijn we dus even offline. Daarna komen we bij jullie terug met spannendere verhalen ;-)




Hoera we mogen weer…

YES… Nog maar een klein weekjeen dan stappen we in het vliegtuig ‘on our way to’ midden-Amerika. We starten in Guatemala en reizen vervolgens via Belize door naar Mexico waar we vanaf Cancun terug naar huis vliegen. Drie weken slippers aan en op avontuur. Zin in!

We beginnen onze reis in de koloniale stad Antigua. Vanaf daar gaan we een te gekke tweedaagse hike doen naar de top van de Acatenango vulkaan. Met in de nacht uitzicht op de actieve vulkaan ‘El Fuego’ die regelmatig schijnt uit te barsten. Hoe cool is dat?! Een fysiek uitdagende tocht met een overnachting in een tent op grote hoogte in de vrieskou. Als het goed is wordt dit letterlijk het hoogtepunt van onze reis!

Maar er staan natuurlijk nog meer toffe dingen op het programma. Zo gaan we op zoek naar verborgen tempels, snorkelen met mantarays en kleine haaien, zeilen over een van de mooiste meren van de wereld en chillen op paradijselijke stranden. Klinkt niet slecht toch?! Wie gaat er met ons mee op vakantie ;-)