Vanuit Bacalar namen we de bus naar Valladolid wat neerkomt op zo’n 4,5 uur rijden. De tickets hebben we gewoon online via onze telefoon geboekt en we konden zelfs aangeven waar we wilden zitten! Wat is er een hoop verandert sinds we begonnen met reizen meer dan 15 jaar geleden. Toen moesten we nog naar een internetcafé en gingen we met de Lonely Planet in de hand naar een hostel in de hoop dat er nog een kamertje vrij was haha…

Die avond doen we een stadswandeling door het kleine historische centrum van Valladolid, waar we heel eerlijk gezegd iets meer van verwacht hadden. Ook reserveren we alvast een toffe vintage scooter voor de volgende dag om Cichen Itza te gaan verkennen. We duiken vroeg ons mandje in. We zijn haar van een dag reizen en de wekker gaat al om 6 uur de volgende dag. We willen namelijk om 8 uur bij een entree van Chichen Itza staan en het is een uurtje rijden vanaf hier.

Als we ‘s morgens uit het raam kijken zien we een grauwe grijze lucht :( We hebben al gelezen dat er een flink storm in Amerika is met een koufront wat mogelijk ook Mexico zal treffen. Dikke kans dat het daardoor komt. Hopelijk trekt het nog wat open vandaag… Gelukkig zijn we - ook al is het nog vroeg - wel zo verstandig om beide nog een vestje mee te pakken. Voor het geval het koud is op de scooter. Achteraf zijn we super blij dat we dit gedaan hebben, want reken maar dat het fris was op de scooter haha! De zon laat zich namelijk de hele dag niet zien. Jammer, maar het is wel droog en daar zijn we allang blij mee. Een plensbui op je kop als je op de scooter zit is al helemaal geen feestje.

Na een uurtje plankgas via een prima weg komen we aan bij de parking van Chichen Itza, waar we onze blinkende rode Vespa parkeren. Tja als je dan naar Mexico gaat mag je dit fenomenale bouwwerk natuurlijk niet missen! Het is niet voor niets gekozen tot een van de nieuwe 7 wereldwonderen. Zoals verwacht is het nog relatief rustig op de parkeerplaats, maar er staan al zeker wel een stuk of 100 mensen in de rij voor een entreekaartje. Daarnaast zien we een lange rij met verkopers met karretjes met daarin hun handelswaar naar binnen gaan. Niet normaal hoeveel dat er zijn!

We besluiten om een gids te nemen die ons wat meer kan vertellen over dit wereldwonder en ronselen nog twee andere toeristen die aan willen haken, zodat we de kosten kunnen delen. Niet veel later staan we oog in oog met ‘El Castillo’ ook wel de Tempel van KuKulcan genoemd. De beroemde pyramide die de Maya’s hier gebouwd hebben. Wauw! Deze is met recht indrukwekkend te noemen. En als we dan vervolgens via de gids ook nog allerlei achtergrond informatie krijgen - over onder andere het aantal etages en de locatie, welke allemaal verband houden met de mayakalender, de jaargetijden, de zon en de maan - zijn we nog meer onder de indruk! Bizar dat men zo lang geleden al zoveel kennis in huis had om dit complex te kunnen bouwen. Daar moeten de nodige berekeningen aan te pas gekomen zijn.

We krijgen nog veel meer te horen. De gids vertelt over het voetbalachtige spel wat er gespeeld werd, waarbij de winnaar na afloop geofferd werd. Ben je goed mee ;-) En de gevederde slang die de Maya’s vereren en twee keer per jaar zichtbaar wordt, dankzij de stand van de zon. Maar het meest bijzonder is nog wel het geluid van de Quetzal vogel welke je kunt horen als je op de juiste locatie voor het complex staat en in de handen klapt. En verdomd, als de gids ons eerst het geluid van de betreffende vogel op zijn telefoon laat horen en vervolgens hard in zijn handen klapt, kunnen we niet ontkennen dat door een of andere vervorming van het geluid dit inderdaad heel dicht in de buurt komt van het geluid dat de Quetzal maakt. En als we dan ook nog eens horen dat dit niet alleen hier maar bij verschillende Maya tempels het geval is en dit dus geen toevallige bijkomstigheid is, valt onze mond een klein beetje open van verbazing. Je begrijpt er wordt heel wat afgeklapt daar bij Chichen Itza haha.

Na nog wat zakelijke onderhandelingen met de verkopers op het terrein om een koelkastmagneet en een macraméhanger voor in de slaapkamer te bemachtigen, is het tijd om te vertrekken. Het is inmiddels ongeveer half 12 en een touringcars zijn inmiddelsbinnen, waardoor het super druk begint te worden. We zijn blij dat we bijtijds gegaan zijn. Als we terugkomen op de parking staat deze al vrijwel helemaal vol!

We springen weer op de scooter en rijden naar de Cenote Ik Kil om daar een kijkje te nemen. Een soort grot met daarin water waarin je kunt zwemmen. Als we aankomen hebben we het rijk bijna voor ons alleen! Boffen wij even. Omdat het nog steeds behoorlijk fris is,besluiten we om alleen een kijkje te nemen. Het ziet er sprookjesachtig uit. Met lianen die naar beneden hangen en een hoop parkietjes die rondvliegen. Mooi!

Onderweg terug naar ons hotel maken we nog een stop om even te lunchen. Dat was weer een mooi dagje! Jammer van het weer.

P.S: vandaag nog steeds zwaar bewolkt, regen en rond de 18 graden. Morgen reizen we weer verder naar Isla Holbox. De eindbestemming van onze reis. Een tropische eilandje aan de kust. Hopelijk krijgen we de zon dan nog even te zien! Merry Christmas everybody!