Zo, even bijtrekken aan het zwembad van ons verblijf in Ubud. Tijd om heel even te relaxen... Al turend over de groene rijstvelden denk ik terug aan afgelopen dagen. We hebben vannacht het klokje rond geslapen en dat was wel even nodig gezien de hoeveelheid slaap die we gehad hebben. Of beter gezegd het gebrek eraan haha.

Na een lange reis zijn we vrijdag aan het begin van de avond aangekomen in Jakarta. Omdat we verdomd weinig in het vliegtuig hebben geslapen zijn we na het eerste bordje fried rice (er zullen er ongetwijfeld nog vele volgen) direct ons bed in gedoken. De dag erna ging het wekkertje om half 7, omdat we na het ontbijt weer hup het vliegtuig in moesten. Op naar Malang!

Begin van de middag kwamen we aan in een prima guest house, waarna we een hapje gegeten hebben bij - zo bleek achteraf - een van de beste restaurants in de stad. En ik moet zeggen naast dat het er heel tof uit zag, smaakte het inderdaad ook nog eens heerlijk! Daarna snel op zoek naar een bureautje om onze tour naar Bromo te regelen voor diezelfde avond. Dat bleek nog niet zo makkelijk. Maar het is uiteindelijk wel gelukt. Thank God, want dat was onze enige reden om naar Malang te komen en een dag later moesten we alweer op het vliegtuig zitten. Ik heb dus niet echt overdreven toen ik zei dat we de eerste paar dagen een strak schema hadden ;)

Diezelfde nacht ging de wekker om half 12, omdat we om half 1 s nachts opgehaald werden voor onze Sunrise Bromo Tour. Gelukkig waren we toch nog niet van onze jetlag af en is het in Nederland zeven uur vroeger. Dat maakte het opstaan iets gemakkelijker.

We hadden gelezen dat het flink koud zou worden en waren dus op van alles berekend, maar het bleek achteraf reuze mee te vallen. Hoewel alle Aziaten die dezelfde tour deden daar duidelijk anders over dachten aan hun dikke donsjassen, warme mutsen en gebreide wanten te zien. LOL!

Op elkaar gefrot in de jeep gingen we samen met nog 3 andere op pad. Door het donker crossend langs stijle helingen en over ruige vlaktes. Het duurde niet lang voordat we de eerste andere jeeps zagen. We hadden al gehoord dat het in het weekend vrij druk zou zijn met locals die dezelfde trip doen. Gelukkig had onze chauf er lekker de vaart in en niet lang later lagen we op kop en zagen we enkel nog wat lichtjes in de verte achter ons. Mooi dachten we... dan hebben we straks, als het inderdaad druk is, in ieder geval een goed plekje! #wishfullthinking

Je voelt hem al aankomen. Ineens bleek het toch echt nodig om een rookpauze in te lassen volgens de chauffeur van de andere jeep die van het zelfde bureautje was en dus stonden we ineens tien man sterk in het donker te wachten op twee gidsen die ruim een kwartier nodig hadden om te roken. Ondertussen zagen we voor onze ogen de ene naar de andere jeep passeren. Weg voorsprong! Why?

Net toen we wilde gaan informeren of het niet eens tijd werd om door te gaan, zat de pauze er blijkbaar op en sprongen we weer in de jeep. Vanaf daar reden we zo ongeveer recht de file in en was het achteraan aansluiten. We hebben in ons leven nog nooit zoveel jeeps gezien. Ik denk dat het er serieus minimaal 1000 waren. Voor ons, achter ons, naast ons... overal jeeps. En deze zaten allemaal vol met locals, want het aantal toeristen dat we gezien hebben was op twee handen te tellen.

Na ruim 3,5 uur rijden en vooral veel stil gestaan te hebben, kwamen we uiteindelijk aan op plaats van bestemming. Hehe eindelijk even de benen strekken! Na nog geen 10 minuten lopen werden we een piepklein stalletje ingestuurd om op van die befaamde kleine plastic krukjes plaats te nemen die je overal in Azië ziet. Huh?! Wat nu weer? We gaan toch een stukje klimmen om vervolgens bij zonsopkomst de Bromo te bekijken? Alles op z’n tijd blijkbaar. En nu was het dus tijd voor een warm drankje en gebakken banaan. Ook niet verkeerd haha.

Na wat een eeuwigheid leek te duren, mochten we dan eindelijk verder. We waren klaar voor de klim. Welke klim precies weet ik niet, want nog geen 10 minuten wandelen verder werden we op een plateau gezet en werd er naar de overkant gewezen. In het donker zagen we de contouren van Bromo en de omliggende vulkanen. Gelukkig was het deze nacht niet al te bewolkt en hadden we dus redelijk zicht.

Een klein uurtje begon het steeds lichter te worden en kregen we steeds meer te zien. Uiteindelijk kwam langzaam de zon op en bijna gelijktijdig begon het licht te regenen, waardoor we ook nog eens getrakteerd werden op een regenboog. Helaas liet de zon zich maar even zien om vervolgens achter de wolken te verdwijnen, maar toch hadden we het niet willen missen. Want eerlijk is eerlijk het uitzicht was adembenemend mooi zelfs met een paar honderd hijgende Aziaten in je nek ;)

Hup weer terug de jeep in en na een snel ontbijt terug in een nog langere file naar beneden. En daarna in colonne de vulkaan op om een kijkje te nemen in de krater. Jongens wat een poppenkast! We hebben serieus nog nooit zoveel mensen gelijktijdig bij een toeristische attractie gezien... De lol en vooral de magie was er wel een beetje behoorlijk af ondertussen. En dan helpt het gebrek aan slaap natuurlijk ook niet mee haha.

Uiteindelijk kwamen we na een hele lange nacht/dag ongeveer 12 uur later weer aan bij ons hotel, waar we nog net snel een kattenwasje konden doen en toen hup de taxi in moesten op weg naar het vliegveld van Surabaya. Snel eten, vliegtuig in, op naar Denpasar en toen nog zo’n 1,5 uur in de taxi naar Ubud. Reken maar dat we braaf waren tegen de tijd dat we bij ons hotel aankomen.

En daar zitten we dus nu. In Ubud in een eigen huisje met gedeeld zwembad met uitzicht over de rijstvelden. Geen verkeerde plek om even te relaxen en bij te slapen! Morgen zijn we nog een dag hier en daarna vliegen we door naar Sulawesi. Zin in! Op naar nog meer mooie avonturen...