En dan is het ineens alweer vrijdag en gaat de tijd hard… De afgelopen drie dagen waren we even offline vanwege een onvergetelijk bezoekje aan de Wadi Rum woestijn. Wat een geweldige adembenemend mooie plek is dat! We hebben er echt van genoten mede dankzij onze leuke reisgenoten en geweldige gids trouwens. Daar hebben we het ook echt mee getroffen!

Ons avontuur begint Tweede Paasdag als we aankomen bij het kantoor van de Wadi Nomads. We maken kennis met een aantal andere reizigers en krijgen kort uitleg over wat ons de komende dagen te wachten staat. Vrijwel iedereen heeft een ander programma behalve twee Duitse dames. Zij zijn van onze leeftijd en gaan net als ons, naast de standaard jeeptour, een nachtje in de buitenlucht slapen en de hike doen naar de Burdah Rock Bridge.

Ze vertellen ons dat ze getrouwd zijn, maar tijdens deze reis zijn ze zogenaamd nichten van elkaar om zo vervelende situaties te voorkomen. Want, hoewel Jordanië in vergelijking met andere landen in het Midden Oosten redelijk progressief is, valt het ons op dat de vrouwen hier wel echt een ondergeschikte rol hebben! Ze lopen sowieso allemaal gesluierd en in Wadi Rum is het zelfs zo extreem dat we helemaal geen vrouwen zien. Simpelweg omdat het voor hun niet toegestaan is om te werken… Ik vraag mij af of het een kwestie van tijd is (we zijn nu in Akaba en daar is het bijvoorbeeld alweer een stuk moderner en zie je wel vrouwen die werken, autorijden etc) of dat dit ivm religie altijd zo zal blijven? Daarnaast prijs ik mezelf maar weer eens gelukkig dat ik in Nederland geboren ben en daardoor vrij ben om te doen en laten wat ik wil!

Voor vandaag staat er een jeeptour door de woestijn op het programma. We bezoeken alle highlights en stappen regelmatig uit om een rondje te lopen en van de geweldige uitzichten te genieten. We verbazen ons erover dat er best nog wel veel planten, bomen en struiken groeien en het allemaal lang niet zo dood en droog is als verwacht. Dat komt natuurlijk ook omdat het nu lente is, maar toch valt het wel echt op. Bijzonder om te zien!

Tussen de middag wordt er weer een heerlijk maaltje op een houtvuurtje

voor ons bereid, want lekker eten dat kunnen ze hier wel! Vaak krijg je ook nog eens enorme porties die je met de beste wil van de wereld niet opkrijgt trouwens haha. Na de middag gaat de tour weer verder. Helaas zijn we zeker niet de enige in de woestijn. Op sommige punten komen we wel 20 andere jeeps tegen, waardoor de lol er eerlijk gezegd wel een beetje af gaat. Maar gelukkig is dat enkel bij de laatste stops. Over het algemeen is het echt genieten geblazen!

Eind van de middag rijden we door naar de locatie waar we die avond in de buitenlucht zullen overnachten. Ze noemen het een ‘cave’ maar het is meer een rotswand waar ze een soort binnenplaatsje gemaakt hebben door een muurtje met stenen te stapelen, zodat je beschut zit/ligt. Eenmaal hier aangekomen worden we met een vers kopje bedoeïen thee met lekker veel suiker verwelkomt door Rakkan. Hij gaat voor ons koken, vannacht over ons waken en zal ons morgen begeleiden tijdens de klim naar de Burdah Rock Bridge. Hij heeft een licentie als kliminstructeur en verzekert ons dat we bij hem in goede handen zijn. Achteraf blijkt dat daar geen woord van gelogen is!

Onze cave ligt op een prachtige plek omringd door rotsen die mooi uitzicht bieden op de zonsondergang. Helaas is het al een hele dag bewolkt en zit een zonsondergang er even niet in haha. Hopelijk morgen beter! Voor nu prijzen we onszelf gelukkig dat we op deze mooie plek zijn. Dat de temperatuur aangenaam is en dat vannacht waarschijnlijk zal blijven, is een mooie bijkomstigheid. Vooral omdat we dus in de open lucht gaan slapen!

Maar voor het zover is, moet er eerst gegeten worden. We blijven ons verbazen over wat ze allemaal klaar weten te maken boven een simpel houtvuurtje! Na het eten is er - hoe kan het ook anders - zoete thee en wordt het kampvuur opgepookt. Een ding is zeker koud zullen we het voorlopig niet hebben haha. Onze gids Rakan blijkt een mooi figuur, met gevoel voor humor. Ook is hij een echte verhalenverteller. Zo krijgen we te horen hoe er met behulp van kamelen op zeeringenieuze wijze drugs door de woestijn gesmokkeld werd en hoe zijn dove, maar slimme oom zijn schoenen achterstevoren omdeed om zo de grens met Saoedi Arabië over te steken en de douane op een dwaalspoor te brengen. Tussen de verhalen door komen we ook wat meer te weten over de manier waarop het bedoeïenenvolk hier leeft.

Om een uurtje of half 12 is het tijd om naar bed te gaan. Voordat we gaan slapen vangen we nog een glimp op van de vos die hier in de omgeving woont en dankbaar de restjes van onze maaltijd komt oppeuzelen. Indra, een van de Duitse dames, heeft het er niet zo op en vraagt zich af of meneer vos vannacht niet een hapje uit een van ons komt nemen. Rakkan verzekert haar dat dat tot op heden nog nooit gebeurd is, maar ja je zal net zien… eens moet de eerste keer zijn ;-) Zelf maken we ons meer zorgen om eventuele schorpioenen die hier zouden kunnen rondscharrelen, maar ook dat schijnt wel mee te vallen. Ze hebben ze allemaal weggejaagd uit deze ‘cave’ volgens onze gids. Dat geloven we dan maar!

We maken ons bed op voor de nacht die komen gaat. Voor iedereen is er een eigen matrasje, waar ik precies op pas, maar Ruud een eindje op uitsteekt. Een slaapzak en een soort lakenzak. Super geregeld dit! We liggen velen malen comfortabeler als verwacht en het weer is super zacht. Zo zacht dat we gewoon op de slaapzak kunnen liggen en het nog steeds niet koud is. Jammer genoeg is de lucht wel nog steeds bewolkt. Een rondje sterren tellen voordat we gaan slapen zit er dus helaas niet in, maar het is wel echt gaaf en heerlijk om zo in de buitenlucht te slapen!

De volgende ochtend is het na een stevig ontbijt en ‘toilet with a view’ tijd om weer met z’n allen in de jeep te springen en de Burdah Rock Bridges op te gaan zoeken. Een avontuurlijke klim, langs behoorlijk steile afgronden brengt ons in zo’n 1,5 uur naar de top. Sommige stukjes zijn best een beetje spannend. Handje hier, voetje daar, jezelf optrekken, niet naar beneden kijken en klimmen maar! Het motto is verstand op nul en gaan deze ochtend…. Daarnaast is Rakan er om te helpen waar nodig en dat doet hij echt super goed!

Het laatste stuk gaat een meter of 10 recht omhoog, waarbij je gezekerd wordt voor het geval je misstap/grijpt. Tenminste als je een onervaren klimmer bent. De Duitse dames zijn dit niet en gaan zonder tuigje en zonder moeite als een soort berggeiten naar boven haha. Eenmaal op de top van de wand staan we met z’n alle te genieten van het uitzicht. Het is hier heerlijk rustiger (we zien onderweg een stuk of 10 andere toeristen), waardoor het voelt alsof we de woestijn zowat voor onszelf alleen hebben. Wat een toffe klim was dit! Dat moet gevierd worden met; zoete thee. En terwijl de thee pruttelt boven het houtvuur verdwijnt een deel van de wolken en krijgen we iets meer blauwe lucht en een zonnetje te zien. Live is good!

Na de thee moeten we nog een klein stukje klimmen zodat we op de Burdah Bridge kunnen gaan staan voor een foto. Ik heb niet echt hoogtevrees maar als ik naar beneden kijk, draait mijn maag zich toch even om. O lordy dit is hoog! Snel een foto en weer weg haha. We made it!

Als we eenmaal weer veilig met onze pootjes op de grond staan, wordt er uitgebreid gelunched en is het tijd voor ‘een dutje’ aldus de gids. Echt slapen doen we niet maar we genieten wel van het uitzicht en de zon op ons gezicht. Die middag bezoeken we nog wat andere locaties, waar het ook lekker rustig is. Onderweg komen we nog een paar loslopende kamelen tegen die onze gids met brood tot wel heel dichtbij weet te lokken. Een van deze knapperds kust zowat mijn camera wat een bijzondere foto oplevert.

Onze een na laatste stop is een viewingpoint met spectaculair zicht op de grens van Saoedi Arabië. Vervolgens rijden we terug naar de ‘cave’ waar we vandaag wel een zonsondergang te zien krijgen. En als we dan na een traditionele maaltijd (Bbq uit de grond) ook nog een mooie sterrenhemel te zien krijgen is dat de perfecte afsluiter van twee geweldige dagen. We proosten samen met de Duitse dames met een glaasje meegebrachte rum. Vervolgens duiken we moe maar voldaan ons bedje in. Vannacht slapen we in een tent van geitenhaar en dat is maar goed ook, want het is - in tegenstelling tot gister- vannacht buiten flink koud!

Deze nacht had een korte moeten worden. We zouden namelijk voor dag en dauw moeten opstaan om met zonsopkomst in een luchtballon te stappen en over de woestijn te vliegen. Helaas hebben we gister te horen gekregen dat er teveel wind staat en dat avontuur niet doorgaat. Jammer maar niets aan te doen, sommige dingen heb je nu eenmaal niet in de hand. Ik denk dat we nog maar een keer terug moeten komen dan ;-)