Het is kwart over vijf uur s morgens als de wekker gaat. We zijn inmiddels in Wadi Musa en slapen in een tentenkamp vlakbij Little Petra, waar we gister een kijkje genomen hebben. Het is hier, in onze bedoeïenentent zonder toiletvoorzieningen, aanzienlijk primitiever als in onze stenen iglo. Daartegenover staat dat we gister een geweldig lekker buffet hadden en de ligging fantastisch is! Met s nachts allemaal lampjes op de rotswanden rond het kamp en een kampvuur met waterpijp haha.

Maar goed vroeg dus… het is zelfs nog donker buiten. Op naar Petra! Het plan is om zo vroeg mogelijk naar binnen te gaan, zodat we het rijk nog enigszins alleen hebben voordat de bussen vol met toeristen arriveren. We parkeren de auto zo ongeveer vlak voor de deur en zijn zowat de eerste bij de kaartverkoop. Hoera! Vervolgens lopen we bijna op een drafje van opwinding richting de Siq (de 1,5 km lange kloof) die eindigt bij de Treasury. Het meest bekende bouwwerk van Petra. Een van de zeven wereldwonderen!

Hoe verder we de Siq inlopen des te meer de spanning stijgt… We kijken onderweg onze ogen al uit en na een klein half uurtje lopen (schat ik maar misschien is het langer/korter) krijgen we aan het einde van de kloof al een glimp van de Treasury te zien. Wauw, wauw, wauw! Wat een indrukwekkend bouwwerk en wat mooi om dit met eigen ogen te zien. Een Franse dame naast mij wordt er helemaal emotioneel van en vraagt of ik haar alsjeblieft op de foto wil zetten. Tuurlijk! We fotograferen wat af vandaag. Het is hier ‘allemachtig prachtig’!

Na ons bezoek aan de Treasury is het tijd om de eeuwenoude stad te verkennen, want er is hier namelijk veel meer te zien! Met een globale routebeschrijving in de hand speuren we de omgeving af op zoek naar een pad wat ons naar een spectaculair viewingpoint moet leiden. In eerste instantie lopen we voorbij het pad, omdat er een zootje ezels voor het bord staat haha. Maar na wat speurwerk vinden we de juiste route en klimmen we omhoog. Omdat we zo vroeg vertrokken zijn komen we onderweg bijna niemand tegen. Top!

Na wederom wat speurwerk en een keer verkeerd afslaan belanden we uiteindelijk op het eerste viewpoint met weliswaar een spectaculair uitzicht, maar niet het uitzicht op de Treasury wat we verwacht hadden. We drinken een theetje, zoals dat hier hoort, en vervolgen onze weg. Onderweg worden we aangehouden door een vriendelijke bedoeïenvrouw die ons uitnodigt voor een theetje en graag een praatje wil maken. Vooruit dan maar…

Uiteindelijk wil het niet echt lukken om de juiste route te vinden. Super leuk dat we een van de eerste zijn, maar iemand achterna lopen in de hoop dat die wel het pad weet zit er dan ook niet in haha. We lopen een flinke tijd te dwalen. Komen uiteindelijk wel op een ander uitkijkpunt terecht, waar we door een gids de goede kant op gewezen worden. Verdwalen een paar keer en horen dan ineens een soort ‘Jack Sparrow’ achtig type op een ezel ons roepen bovenop de berg. Aangezien we echt geen flauw idee hebben hoe we terug of verder moeten, besluiten we maar om naar boven te klimmen en hem de weg te vragen.

Maar eerst is er natuurlijk thee, want dat hoort erbij. We leggen uit waar we naartoe willen en de man vertelt dat hij daar woont en ons erheen zal brengen. Serieus?! What are the odds… Als de thee op is of nou ja als we aangeven dat we echt, nee echt, geen thee meer hoeven, wordt Bob Marley aangezet en lopen we onze ‘piraat’ met ezel achterna. We volgen een minuscuul steil paadje naar beneden. De ezel wordt achtergelaten omdat het op een gegeven moment te steil wordt. De omgeving, de muziek, de situatie het doet wat surrealistisch aan maar we geven ons er maar aan over. We zien wel waar we uiteindelijk belanden. Een beetje vertrouwen moet je soms hebben, zullen we maar zeggen.

En jawel hoor… Jack Sparrow heeft niets teveel gezegd! Waar ik nog dacht dat hij misschien ergens in de buurt van het uitzichtpunt zou wonen, blijkt de beste man zijn tentenkamp letterlijk op het uitzichtpunt opgebouwd te hebben. Geweldig toch! Dit verzin je niet. Na zo’n 3,5 uur rondwandelen/dwalen zijn we eindelijk daar waar we wilde zijn. We kijken onze ogen uit en genieten van - hoe kan het ook anders - de thee die we aangeboden krijgen.

Na een klein half uurtje chillen, nemen we afscheid en worden we in de richting gewezen van het pad naar beneden. Lang verhaal kort; ook dat is weer goed zoeken, af en toe verkeerd lopen en regelmatig rondvragen geblazen (gelukkig is het hier wel wat drukker). Niets staat hier aangegeven en het pad, is ook echt niet herkenbaar als pad. Maar uiteindelijk slagen we er toch in om na het betere klim en klauterwerk beneden te geraken. Nu snappen we inmiddels wel waarom veel mensen hier wel met een gids lopen haha.

Eenmaal beneden is het inmiddels wel wat drukker maar nog lang niet zo druk als verwacht. Vanwege de Corona is het nog lang niet zo druk als normaal schijnbaar. Voor ons niet erg, want hierdoor kunnen we nog wat mooie plaatjes schieten van de Treasury in het volle zonnetje. Want zonnig is het inmiddels zeker!

Omdat we morgen nog een dag hebben en het inmiddels over twaalven is, besluiten we dat het mooi geweest is voor vandaag. We lopen terug en zien onderweg hoe veelal dikke toeristen in golfkarretjes of op magere ezels door de kloof vervoerd worden. Op die manier gaat de magie er toch wel een beetje af. Maar dit avontuur neemt niemand ons meer af!