Buenos,

Daar zijn we eindelijk weer. Tja het hele internetgebeuren staat hier nog maar in de kinderschoenen en dus zijn de keren dat we online zijn nogal beperkt. Je moet ervoor naar een speciaal WiFi punt meestal in een park of op een centraal plein. Vervolgens heb je een kaart met inlogcode nodig die je maar op een paar punten - op vertoon van je paspoort - kan kopen en waarvoor je ook nog eens verdomd lang voor in de rij moet staan. Behoorlijk omslachtig dus, maar het heeft ook wel weer iets...

Na Vinales zijn we doorgereisd naar Trinidad, waar we onszelf goed hebben weten te vermaken. Wat een toffe stad! Een stuk compacter als Havana met wat minder verkeer, beter onderhouden qua huizen en super sfeervol! Echt Cuba zoals je je daar van te voren een voorstelling van maakt en dan nog leuker :) Het stikt in Trinidad van de leuke restaurants, barretjes en daarnaast is de stad vlakbij het strand en platteland. Ideaal dus om een aantal dagen te verblijven en erop uit te trekken.

De eerste dag doen we een Citytourtje onder leiding van een jonge Cubaan die ons wat vertelt over de stad en daarnaast zo nu en dan ook een boekje open doet over het bizarre communistische regime. Best wel linke soep, want als iemand hem zo zou horen praten en aangeeft, belandt hij zonder pardon achter de tralies of gekker. Maar goed van ons zullen ze het niet horen, da’s een ding wat zeker is!

Die avond bezoeken we - op aanraden van de gids - voor het eerste de regionale salsabar en daar kijken we onze ogen uit. WoW die Cubanen weten wel hoe ze een feestje moeten bouwen! Er staat en te gekke band op het podium, de cocktails smaken goddelijk (plus zijn zeer schappelijk geprijsd) en overal wordt gedanst door jong en oud. Ik zeg niets meer aan doen! Echt super tof om te zien hoe goed ze hier kunnen dansen en behoorlijk imponerend haha. Iedereen is hier zo soepel in de heupjes, daar kunnen wij houten klazen nog een puntje aan zuigen. Hadden we nu maar van te voren een salsalesje genomen ;)

De volgende dag huren we fietsen en rijden we naar het strand wat zo’n 13 km verderop ligt. We komen langs kleine dorpjes en verlaten baaitjes. Uiteindelijk eindigen we op een prima strandje waar zelfs parasols en bedjes staan. En - niet geheel onbelangrijk - de zon schijnt! We hebben afgelopen dagen best al wel wat bewolking gehad, dus dit is wel even heel lekker.

Onze laatste dag in Trinidad brengen we door op de rug van een paard. Met al die Cubaanse cowboys om ons heen konden we het niet laten om ons er ook aan te wagen haha. Ruud is in z’n nopjes want zijn paard doet - tot zijn grote verbazing - precies wat hij wil en dus rijdt hij als een volleerd ruiter door het landschap. Mijn paardje is nogal sloom dus moet ik hem de hele tocht aansporen om een beetje door te lopen maar verder prima. We beklimmen steile heuvels, passeren boeren dorpjes en steken een behoorlijk diepe rivier over waarbij de paarden tot aan hun schouders onder water komen te staan en we zelf ook zeiknat worden. Na zo’n 2,5 uur rijden zijn we wel zo’n beetje uitgehobbeld, maar helaas blijkt dat we dan nog maar op de helft zijn. Met als eindresultaat dat we de volgende dag amper kunnen lopen van de spierpijn en een beurse kont hebben haha.

Ook de laatste avond eindigen we natuurlijk in ‘onze’ salsabar, waar voor de derde of vierde avond op rij dezelfde band staat te spelen. Gelukkig zijn ze behoorlijk goed en kunnen we hierdoor inmiddels zowat alle nummertjes meezingen. Zij het hier en daar wat fonetisch. Het nummer waarin ze zingen; ‘gorgonzola, Satoedara, pantalones, in Breda, in Breda!’ is onze favoriet en super catchy waardoor het de rest van deze vakantie in ons hoofd zit! In Breda, in Breda!