Chris en Ruud trekken erop uut!

Garden of Eden

Jambo,

Het is kwart over vijf s morgens als de wekker gaat. Het duurt even voordat ik besef waar ik precies ben. Naast mij hoor ik Ruud het welbekende 'nog 5 minuutjes zeggen...' Ik moet er een beetje om gniffelen, want in de praktijk worden het er meestal meer dan vijf. Maar we zijn al ingepakt en worden pas om zes uur bij het ontbijt verwacht. Heel even lekker liggen nog...

Om kwart over zes zitten we uiteindelijk in de auto. Vandaag staat de Ngorongoro krater op de planning. We hebben er een paar dagen geleden vanaf een viewpoint al een blik op geworpen en het zag er indrukwekkend en veelbelovend uit, dus kom maar op! Na ongeveer een half uurtje rijden beginnen we aan onze afdaling in de krater. Wat een uitzichten. We zien de zwartjes stipjes in de verte langzaam veranderen in dieren en bij binnenkomst worden we begroet door een olifant onder een boom :)

Het is hier echt prachtig! Het voelt aan als een soort 'Garden of Eden' waar alle dieren in perfecte harmonie met elkaar leven en het gras ongelofelijk groen is. Oke in de werkelijkheid zal er heus hier en daar wel eens een beestje sneuvelen en door een leeuw opgepeuzeld worden, maar zo op het eerste zicht leven ze hier vreedzaam naast elkaar haha.

Ook vandaag zien we weer alle mogelijke dieren die je je maar kunt bedenken en de meest maffe en vooral ook grote vogels. Door de verrekijker spotten we zelfs nog een neushoorn! Waar we in Zuid Afrika met de auto zelf tegen drie neushoorns aanreden, blijken ze hier een stuk lastiger te spotten. We eindigen de dag - samen met nog zo'n 10 andere wagens - tussen de leeuwen. Het is een mooie zonnige dag en zodra er een wagen stopt om bij de leeuwen te kijken, komen er drie aanlopen die voor de banden en tussen de wagens gaan liggen om de schaduw op te zoeken. Schijnbaar doen ze dat vaker. Het geeft ons de kans om ze van heel dichtbij te bekijken en ik kan je verzekeren dat is behoorlijk indrukwekkend!

En dan is het alweer tijd om de krater te verlaten. Weet je nog dat ik vertelde dat we de eerste dag pech hadden met de auto? En dat het in onze ogen een vrij cruciaal onderdeel leek wat doodleuk verwijderd werd? Dat onderdeel kwam dus gister eind van de dag weer los en inmiddels weten we dat het de vierwielaandrijving is. Om die reden moeten we vandaag een andere, langere minder stijle route de krater uitnemen anders komen we niet boven.

Maar laat het nu net met het verlaten van de krater gaan regen, waardoor de weg op zijn zachts gezegd nogal snel drassig wordt (er ontstaat binnen no time zelfs een klein stroompje). En laat dat nu weer geen hele handige combinatie zijn als de vierwielaandrijving ontbreekt, zelfs al is de weg niet al te stijl...

We zijn nog niet halverwege een slecht stuk op de weg terug of we komen geen meter meer vooruit. Oepsie! En nu?! Langzaam achteruit en wachten totdat er een auto komt die ons wil trekken, is mijn eerste gedachte. Met een klein beetje extra hulp komen we er wel. Helaas komen er maar heel weinig auto's langs (drie om precies te zijn) en daar zit nu niet bepaald genoeg vermogen in om ons bakbeest (range rover voor 8 personen) te gaan trekken. Het is natuurlijk ook niet voor niets dat ook zij voor deze lange route gekozen hebben. We zien ze stuntelen en glibberen, maar uiteindelijk komen ze met veel pijn en moeite wel boven en wij staan dus nog mooi beneden...

We besluiten om maar even te gaan lunchen en hopen dat onze gids - die nu niet bepaald de meest communicatieve persoon op deze aarde is - nog een goede truc achter de hand heeft. De truc die hij heeft, blijkt stug volhouden en hopen dat de aanhouder wint haha.

We laten ons zover mogelijk terugzakken en dan vol gas de berg op. Dat klinkt sneller dan het daadwerkelijk is, want we kruipen naar boven glibberen keer op keer opzij en zitten weer vast. Na zo'n zes keer proberen - waarbij de weg er ook niet bepaald beter op wordt - besluit de gids te keren en het in zijn achteruit te proberen. Oke dit zou wel eens kunnen werken denk ik nog. Maar helaas ook dat werkt niet!

Inmiddels zijn we al zeker zo'n 1,5 uur verder en nog geen meter verder. Ook is er al een uur geen auto meer voorbij gekomen en we moeten eigenlijk om 2 uur de krater uit zijn omdat er een tijdlimiet is. Als je die overschrijd moet je een extra dag bijbetalen en geloof mij de tarieven hier zijn niet mals en al helemaal niet wat je bij een Afrikaans land zou verwachten! Maar goed dat zijn zorgen voor later. Laten we eerst maar eens zien of we überhaupt boven komen. Ik begin er een beetje een hard hoofd in te krijgen, maar feit dat ik nu dit verhaal kan typen verraad wellicht al wel iets over de afloop ;)

Gelukkig is het al wel een tijdje droog waardoor de weg iets beter lijkt. Hup nog maar een keer proberen. We zijn we bijna... Ik schat nog zo'n 5 meter. Ik stel voor dat we gaan duwen om ook het laatste stuk (de weg na dit stuk oogt aanzienlijk beter) te overbruggen. Maar de gids vindt dat niet zo'n goed idee met buffels vlakbij aan onze rechterzijde en hoog geel gras aan de linkerzijde (prima camouflage voor een leeuw). Hmmzzzz daar had ik nog niet over nagedacht, maar we zijn zo dichtbij en hoe groot is de kans dat....

Uiteindelijk zakken we weer helemaal af en bereiken we weer bijna de top. Het is om moedeloos van te worden. Na ruim 2 uur hannesen, zijn we er wel er wel een beetje klaar mee. En als we weer bijna boven zijn, mogen we toch de auto uit om te duwen en wat stenen in een geul te gooien in de hoop wat meer grip te krijgen. Ik kan je verzekeren dat je daar dan toch niet helemaal relaxed staat. Zeker niet als de auto weer een stukje terugzakt en steeds verder bij je vandaan raakt. Slik haha.

En jawel hoor het lukt uiteindelijk om al ploeterend en glijdend centimeter voor centimeter naar boven te kruipen. HOERA!!! We made it en dat zonder opgegeten te worden haha. Stiekem zijn we toch wel een beetje opgelucht en gelukkig blijken ze bij de uitgang ook begrip te hebben voor de situatie. We hoeven geen extra entreegeld bij te betalen. Da's aardig!

Die avond slapen we weer in de geweldige lodge waar we de eerste twee nachten verbleven. We zijn doodop en duiken vroeg ons kingsize bed in :)! De volgende ochtend kunnen we bij het zwembad even bekomen van al onze avonturen voordat we weer naar Arusha gaan. In principe zouden we daar nog een paar dagen verblijven voordat we naar Zanzibar vliegen, maar het is alles behalve een sfeervol plaatsje. Daarom hebben we vanmorgen ons ticket omgeboekt en zitten we as we speak in het vliegtuig.

Zanzibar here we come!!!




Reacties

Reacties

Nicolien

Net al jullie avonturen gelezen, prachtig klinkt het daar, vooral jullie eigen trekkings en die van alle wilde dieren door de Serengeti! Super, geniet er nog goed van en kom lekker bij op Zanzibar!

Wendy

Hahahaha heerlijk, fijn dat je het overleefd hebben, mooi verhaal weer dat je nooit vergeet.
Heel veel relaxfun in Zanzibar!!

Lyon en Joke

Lieve luitjes,
We hebben weer genoten van jullie avontuurlijke reisverslag.
Prettige kerstdagen en vooral nog even genieten daar.
Groetjes, ook van opa.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!