Chris en Ruud trekken erop uut!

Pole pole

Jambo,

Terug in de bewoonde wereld na vier dagen afzien, maar zeker ook genieten! Wat een trip! Het begon allemaal vier dagen geleden toen we door onze gids Nicolas werden opgehaald bij ons hostel. Na een stevig ontbijt stapte we in een legergroene Range Rover op weg naar het grote avontuur. Op naar onze beproeving Mount Meru...

Helaas begon ons grote avontuur behoorlijk mistroostig. We zaten nog maar amper in de auto of het begon al te regenen. Ach een klein buitje dachten we. Dat houdt zo vast wel op. Hmmmzzzz niet dus.... Omdat de regen aanhield en het die middag zou opklaren zijn we uiteindelijk pas zo'n 2,5 uur later gestart met onze trek. Voor niets vroeg opgestaan ;)

En daar ging we dan eindelijk, onder begeleiding van een gewapende ranger - in verband met de buffels en ander wild dat hier rondloopt - een tocht van 14 kilometer dwars door de wildernis. Mooi opwarmertje ;) Jammer genoeg begon het al snel weer te regenen met als gevolg dat het super mistig werd en we de rest van de tocht gehuld in een poncho afgelegd hebben.

Na zo'n 4,5 uur lopen en 1000 meter klimmen kwamen we uiteindelijk aan bij ons kamp voor die avond op circa 2500 meter hoogte. Helaas zonder een buffel gezien te hebben. Onze vier (!) porters en kok waren alvast vooruit gegaan met al ons eten en onze backpack met schone kleren. Diep respect hoe die gasten doodleuk met 15 kilo op hun hoofd balancerend, fluitend omhoog lopen. Niet normaal!

Bij aankomst kregen we een teiltje lauw water om ons even op te frissen. Geen douche en andere overbodige luxe deze vier dagen. Back to basic! Wat ook inhield dat we die nacht een kamer moesten delen met twee andere wandelaars. Ook al heb je een eigen gids etc. er zijn niet genoeg rangers en daarom vertrek je in groepen. In onze groep zaten onder andere twee Fransen (waar we de kamer mee deelden) en een meisje uit Slowakije die in Nederland studeerde waar we veel mee opgetrokken zijn.

Na het avondeten doken we al snel ons stapelbedje in. Het was een lange en vermoeiende dag geweest en de volgende ochtend zouden we alweer om zeven uur gewekt worden... Diezelfde nacht heeft het - zonder overdrijven - zowat de hele nacht kei en keihard geregend. Het leek wel of er nooit meer een einde aan zou komen. Weten we gelijk weer waar de naam 'regenwoud' ook alweer vandaan kwam. Echt niet normaal!

Na ons pannenkoeken ontbijt (hoera) stopte het gelukkig met regenen, waardoor we uiteindelijk relatief droog aan onze twee dag konden beginnen. Ook voor vandaag stond er weer 1000 meter klimmen op de agenda. Dit keer over zo'n 7 kilometer. Op naar 3500 meter hoogte. Ranger voorop en gaan...

Het vaste motto hier is 'pole pole' wat zoveel betekent als 'rustig aan'. Om te voorkomen dat je teveel buiten adem raakt en last krijgt van de hoogte houden ze tijdens de trek een vrij langzaam maar gelijknamige tempo aan met zo min mogelijk pauzes. Zo houd je het het langste vol. Dus wij in colonne 'pole pole' de berg op. Op naar ons volgende kamp.

Zo'n 4 uur wandelen later kwamen we uiteindelijk aan. Dit keer hadden we de luxe dat er minder wandelaars als kamers waren en dus sliepen we lekker met z'n tweeën. Op aanraden van de gidsen zijn we na aankomst vrijwel direct doorgegaan met de beklimming van Little Meru. Het was al de hele ochtend bewolkt en zou die middag waarschijnlijk weer gaan regenen :( En ach ja als we dan toch de smaak lekker te pakken hebben dan kan dit er ook nog wel bij haha.

Alles bij elkaar duurde het een klein uurtje voordat we op de top waren. Door de bewolking was er alleen niets te zien van het uitzicht. Beetje jammer, maar het idee van deze beklimming is om alvast een beetje aan de hoogte te wennen, zodat je meer kans van slagen hebt om de 'summit' (de top van de berg) de dag erna te halen.

Na een voedzame lunch was het tijd om even lekker te ontspannen en onze beentjes wat rust te gunnen. Want die hadden inmiddels de nodige kilometers gemaakt.. Rond zes uur avondeten en daarna hup direct je bed weer in aangezien je die nacht om middernacht eruit moest om aan de tocht naar de top van Mount Meru te beginnen. Nog eens ruim 1000 meter naar 4500 hoogte!

Jammer genoeg had Ruud de pech dat hij zich, net zoals een aantal andere uit onze groep, niet zo lekker voelde. Waarschijnlijk last van de hoogte. Voor de zekerheid maar even een hoogte pil innemen in de hoop dat het na een paar uurtjes slapen zou afnemen...

Helaas liep het allemaal net even iets anders en ging hij zich die nacht steeds slechter voelen, waardoor hij uiteindelijk geen oog dichtgedaan heeft en tot zijn grote spijt de beslissing heeft moeten nemen om niet mee te gaan. Ontzettend jammer, maar het ging gewoon echt niet en zou onverantwoord geweest zijn. Door alle klachten kon hij amper op zijn pootjes staan, laat staan een berg beklimmen. Er zat niets anders op dan in bed blijven liggen en proberen nog wat uurtjes slaap te pakken.

En dus ben ik uiteindelijk alleen vertrokken, nadat ze mij verzekerd hadden dat ze goed voor Ruud zouden zorgen. Gelukkig hadden we de avond ervoor al afgesproken dat we van plan waren om gezamenlijk (met de Fransen en Slowaakse) de summit te doen. En dus stond ik er niet alleen voor. Thee met biscuitjes in mijn mik, tas op m'n rug, muts op, thermo ondergoed aan en off we go. De nacht in en kijken hoe ver we komen. Eens zien of de laatste weken stairmaster in de sportschool nut gehad hebben ;)

Hoe slecht het de afgelopen twee dagen was, zo helder en zacht was het nu. We hadden het echt niet beter kunnen treffen! Onder een heldere sterrenhemel gingen we om 1 uur s nachts 'pole pole' van start. In de hoop uiteindelijk om 6 uur net voor zonsopkomst de top te bereiken.

Wat een tocht... hier en daar gingen we letterlijk al klimmende en klauterend op handen en voeten of half hangend aan kettingen naar boven. En dan alles in de vrieskou en het donker. Op een gegeven moment dacht ik dat we al vrij ver waren aangezien we de top al konden zien. Dus ik vroeg aan de gids 'hoe lang nog?'. Nou dat had ik beter niet kunnen doen, want toen hij als antwoord gaf nog zeker drie uur zonk de moed me zowat in de schoenen!

Welnee dat kan niet dachten wij nog. Maar dat bleek achteraf ijdele hoop aangezien we na iedere top steeds een bocht maakte waarna er weer een nieuwe top zichtbaar werd (achteraf hoorde ik dat er 11 toppen zijn, voordat je het hoogste punt bereikt). Echt killing!

Geloof mij ik heb die berg heel wat keertjes vervloekt die nacht en het koste behoorlijk wat wilskracht om niet om te draaien. De laatste 50 meter ging recht omhoog en ik moest zowat na iedere stap pauzeren, omdat ik er zo doorheen zat en de lucht zo ijl was.

Maar uiteindelijk na ruim 5 uur non stop klimmen, bereikte ik precies met zonsopkomst de top... Wat een magisch moment en wat een geweldige uitzicht! Echt onbeschrijfelijk mooi om de zon achter de Kilimanjaro langzaam op te zien komen. Een van de mooiste dingen die ik ooit gezien heb en al dat afzien meer dan waard. Super ook dat uiteindelijk iedereen uit onze groep de top heeft weten te bereiken. Hoewel ik er natuurlijk het aller liefste samen met Ruud gestaan had, maar dat mocht helaas niet zo zijn. Moeten we toch nog een keer terug om het over te doen ;)

De weg terug bij daglicht was ook echt geweldig mooi. En ook wel bizar om te zien waar je in het donker gelopen hebt en hoe stijl sommige afgronden zijn (slik). Uiteindelijk kwam ik rond 10 uur terug in het kamp, waar het inmiddels gelukkig al wat beter met Ruud ging. Even ontbijten een uurtje rusten en hup weer inpakken om terug te lopen naar het kamp van de dag ervoor.

Geloof me toen ik daar eenmaal was, kon in echt geen stap meer verzetten. Ik geloof dat ik zonder overdrijven tien uur gelopen heb. Laten we zeggen dat ik erg braaf geweest ben de ret van die dag. Tegen de tijd dat we terug waren in de lager gelegen kamp had Ruud gelukkig nergens meer last van en voelde hij zich weer kiplekker!

Na een nachtje bijslapen werden we om 7 uur weer gewekt met een teiltje water om te wassen. Ook vandaag was het weer stralend weer en de weg terug was prachtig! Dwars door de bossen, met apen in de bomen en buffels grazend in het gras. Geweldig! We wilden avontuur en dat hebben we gekregen. Ook al liep het allemaal net even iets anders als we gehoopt hadden. Nu ff bijtrekken van alle belevenissen...





Reacties

Reacties

Lisa

Woehooe! Toff, hebben de dagen in de sportschool toch nog geholpen :P Ben benieuwd naar de foto's!

Arie en Marijke

Wat stoer! Knap hoor. Jammer van Ruud. Gelukkig nu weer beter.
Knuffel,
Arie en Marijke

Ingeborg

Super stoer dat je dat hebt gefixt!! Respect hoor!
Jammer van Ruudje maar gelukkig dat hij zich weer beter voelt.
Meteen het zwaarste aan het begin vd reis... nu lekker chillen dan :-)
Enjoy!!

Carola

Wow Chris!! Wat klinkt dat heel vet zeg!! En wat knap dat je hebt doorgezet, wat een tocht!
En arme Ruud natuurlijk, wat balen :-(

XX

Wendy

Diepe, diepe buiging!! Dat wordt weer een prima fotoboek me dunkt. Op naarde volgende mooie vakantiedagen!

Willy

Wat een belevenis super hoor! Balen voor Ruud! Gr willy

Annegien

Pfff respect hoor! Heel gaaf en wat bijzonder om op terug te kijken. Veel. Plezier nog

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!