Als we de volgende ochtend wakker worden regent het, zoals ze al voorspeld hadden. Vandaag rijden we door naar Höfn wat ongeveer 4 uur verderop ligt. Onderweg maken we een aantal stops waaronder in Skatafell National Park, waar we een mooie (maar natte) wandeling maken, naar de gletser en de bekende Swartifoss waterval.

Aan het eind van de dag komen we moe, nat en koud aan bij ons hotel. Ondanks de regen was het weer een mooie tocht, maar de kou heeft er wel een beetje ingehakt. Na een warme douche en een hapje eten duiken we lekker vroeg ons bedje in. Morgen weer een dag...

En wat voor een! De zon schijnt volop en dat zorgt voor prachtige plaatjes onderweg. We rijden langs fjorden, machtig hoge bergen en mooie slinger paadjes. Ook vandaag hebben we weer een 4 uur durende rit voor de boeg, maar dankzij het mooie weer is dat nu niet bepaald een straf.

We stoppen in een klein vissersdorpje voor een warme drankje en een toiletbezoek. De lokale vissers zien daar ook net allemaal aan het eten, waardoor het een gezellige boel is. Vervolgens rijden we een stukje terug om op een rots in het zonnetje te lunchen met een kudde elanden op de achtergrond. Hoe tof is dat?!

Eind van de dag komen we aan bij onze cabin voor die nacht. Een super tof houten huisje voor ons alleen op een prachtig plekje boven op een berg! Bij aankomst reserveren we direct een plekje in de hottub en de sauna. Heerlijk om na zo’n dag even bij te trekken in een bubbelbad (met een glaasje rum on the side).

Die nacht komt er van slapen weinig, omdat er een kansje is dat we het Noorderlicht kunnen zien! Vanaf een uur of elf gaat om het uur de wekker waarna met name ik (Christa) mezelf vanaf onze veranda een nekhernia staar in de hoop een glim van dit natuur fenomeen op te vangen...

Het is een prachtige heldere nacht en we zien ontelbaar veel sterren (alleen daarvoor is het al de moeite om wakker te blijven). Rond half een s nachts maak ik Ruud wakker omdat ik denk dat het nu echt gaat gebeuren. Ik zie lichte vlekken in de lucht. Die blijkt nog niet helemaal wakker en loopt als eerst keihard tegen een deur op (oepsie). Samen staren we, in de vrieskou, al blauwbekkend van de kou naar de hemel. Helaas blijft het bij wat vage lichte strepen. En ook de opvolgende uren wordt het niet veel beter. Om half 4 besluiten ik het op te geven. Hopelijk morgen meer geluk...