Chris en Ruud trekken erop uut!

Expeditie ijsklimmen

Na Selfoss rijden we door naar Vik. Een tocht van zo’n 2,5 a 3 uur rijden, waar we uiteraard veel langer over doen omdat we onderweg de nodige stops maken. Het sneeuwt nog steeds behoorlijk, maar niet meer zo erg als gister gelukkig! We rijden door geweldige mooie landschappen en zien een aantal spectaculaire watervallen.

Eentje daarvan kun je alleen bereiken door via een soort spleet tussen de rotsen en door van steen naar steen te springen. Iets wat onmogelijk blijkt zonder zo nu en dan je pootjes volledig in het water te zetten. Maar tegen de tijd dat we daar achterkomen is er no way back. Nu gaan we door ook haha. Gelukkig blijken onze, speciaal voor IJsland aangeschafte, Decathlon schoenen hun geld meer dan waard te zijn! Naast dat ze heerlijk warm zijn, blijkt nu dat ze ook tegen een behoorlijke stoot water kunnen. Weten we wat ook weer :)

Eind van de middag bereiken we ons hotel waar we de komende twee nachten zullen verblijven. Een splinternieuw pand met aan de voorkant prachtig uitzicht op het zwarte strand van Vik en aan de achterkant een enorme rotsformatie. En... ze doen hier aan happy hour! Dat zorgt ervoor dat een glaasje wijn nog enigszins betaalbaar is haha. Geen straf dus om hier wat langer te blijven.

De volgende ochtend blijkt de zon zowaar te schijnen. En dat is heel goed nieuws aangezien we vandaag de gletser op gaan om te leren ijsklimmen! Eerst even snel, maar wel heel uitgebreid, ontbijten zodat we een goede bodem hebben. Daarna lopen we het zwarte strand van Vik op. Hier zijn filmopnames voor Game of Thrones gemaakt. De witte sneeuw, het zwarte zand en de blauwe lucht het oogt surrealistisch. Wat kan de natuur toch prachtig zijn!

Helaas is er niet super veel tijd om van dit moois te genieten, want we moeten aan de bak. Actie in de tent! Het is ruim een half uur rijden naar de gletser. Eenmaal daar aangekomen krijgen we eerst een paar stevige stappers aangemeten en worden we in een klimtuigje gehesen. Verder wordt er een soort pikhouweel in onze handen geduwd met een setje crampons (stijgijzers) eraan. And off we go! De gletser op.

Het waait hard, bij vlagen erg hard, maar dat mag de pret niet drukken want de zon is vandaag ook van de partij en dat zorgt voor geweldig mooie uitzichten en een goed gemutst team :) We hebben er allemaal zin in! Na zo’n 15 minuten lopen komen we aan bij de gletser, die trouwens 5 jaar geleden nog ongeveer grensde aan het gebouwtje waar we net waren. Door de opwarming van de aarde smelt de gletser in een razend snel tempo. In 2018 met maar liefst 110 meter ten opzicht van de 50 meter in het jaar daarvoor :(

We starten met een cursus crampons (van die ijzers met enorme punten die je onder je schoenen kan binden als je op sneeuw of ijs wil lopen) onderbinden. Als die eindelijk zitten, lopen we de gletser op. We hebben het gevoel alsof we op expeditie gaan om de Mount Everest te beklimmen haha. We lopen door de sneeuw over het ijs en bevinden ons in een wondere witte wereld met de meest mooie uitzichten. Wat een mazzel dat het uitgerekend vandaag zulk mooi weer is!

Na een half uurtje over de gletser gelopen te hebben, vraagt de gids hoe we ons voelen. ‘Avontuurlijk’ grapt een van de Amerikanen die in onze groep zit. En geloof mij ‘avontuurlijk’ blijkt later precies het juiste woord te zijn om deze trip te omschrijven :) Niet veel later hangt Ruud - na een mini introductie ijsklimmen - namelijk aan een touw om naar beneden te abseilen van een kaarsrechte ijswand. Zelf sta ik aan de rand van diezelfde afgrond, gezekerd aan mijn tuigje zodat ik niet naar beneden kan vallen, om foto’s te nemen. Ff serieus gaan we dit echt doen?! Ehm blijkbaar...

De gids laat Ruud een meter of 10 naar beneden zakken. Vanaf daar moet hij vervolgens omhoog zien te klimmen. Loodrecht omhoog wel te verstaan. Want het is echt een vrijwel verticale wand waar ze hem zojuist in hebben laten zakken... Met behulp van twee grote klimankers die je in het ijs slaat en door de punten van je crampons in het ijs te schoppen, klim je naar boven. Althans dat is het plan. En dat je daarbij vrijwel met je volle gewicht op vier tandjes die uit je schoenen steken komt te rusten, vergeten we voor het gemak maar even. En naar beneden kijken is misschien ook even geen goed plan haha.

Maar eerlijk is eerlijk als een echte pro komt Ruud naar boven! Dat doet ie netjes! En hoewel het echt wel zwaar is, omdat je zo nu en dan de techniek vergeet en teveel met je armen doet, geeft het een enorme kik. Aan mij de eer om als twee te gaan. Omdat ik aanzienlijk wat minder spierkracht in mijn armen heb en Ruudje uitgeput boven komt, stop ik iets eerder met abseilen. Als ik eenmaal een beginnetje heb, gaat het best lekker en heb ik eigenlijk spijt dat ik niet nog wat verder afgedaald ben. Zo tof dit!

Een voor een laten de gidsen ons zakken en weer omhoog klimmen. En alsof het nog geen feest genoeg is, mogen we daarna helemaal tot de bodem abseilen (ik schat zo’n 25 meter) om daar nog wat rond te lopen tussen de gletserspleten. Waarbij je overigens goed moet uitkijken! Door de sneeuw zijn de meeste spleten verborgen en dat maakt het best link. Daarom moeten we netjes achter elkaar lopen en prikt de gids die vooraan loopt voortdurend met een stok in de sneeuw om te bepalen of we daar wel of niet kunnen lopen.

Uiteindelijk doen we nog een laatste wat eenvoudiger klim om de het gat waarin we zijn afgedaald weer te verlaten. Moe, voldaan en met een grote grijns op onze gezichten lopen we terug naar de auto. Wat een avontuur...

Reacties

Reacties

Joke Baart

Wat een avontuur en wat een stel sportievelingen zijn jullie.

Lyon en Joke

Ha luitjes.
Lekker bezig hoor!
Nog hele fijne dagen daar.
Groetjes van ons en van opa.

Marijke

Wat gaaf! Wat heerlijk dat jullie zo genieten! Nog fijne vakantie!
Knuffel,
Arie en Marijke

Lydia

Owwww.... wat prachtig!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!